Ας επέμβει, επιτέλους, η... Football Police!
Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο είσαι υποχρεωμένος να λειτουργείς μέσα από συγκεκριμένες στρατηγικές. Στον ΠΑΟΚ ανάθεμα αν κατάλαβα ποτέ τι θέλουν να κάνουν. Έχω περισσότερα νεύρα βλέποντας τις αποφάσεις που παίρνουν, παρά διαβάζοντας Τσαλτίδη.
Με απέκλεισε μία πόλη που όταν έφτασα, το αεροδρόμιο με καλωσόρισε μέσω Facebook. Έβαλε και φατσούλες δίπλα, τον δείκτη σηκωμένο, σοκαρίστηκα.
Αυτό δεν συνέβη βέβαια κατά λάθος. Υπήρξε ποδοσφαιρική λογική κάτι που εσύ δεν είχες ποτέ.
Αντιμετώπισες μία ομάδα που είχε υγεία, με τον ίδιο προπονητή οκτώ χρόνια και που στο πρώτο παιχνίδι την κέρδισες κατά λάθος αλλά δεν το κατάλαβες.
Εσύ έχεις υγεία; Έχεις χαρακτηριστικά; Συνοχή έχεις; Προσωπικότητα; Η ομάδα είναι γκρουπ; Δουλεύει ο ένας για τον άλλο; Ξέρει κανένας τι είναι ο ΠΑΟΚ; Δύσκολα.
Επειδή βλέπω διάφορους υπερασπιστές του Μίχελ οι οποίοι με εκνευρίζουν περισσότερο από τον ίδιο, θα ήθελα να ρωτήσω κάτι.
Ποιος από τους παίκτες που έφερε εδώ και έναν χρόνο που αποφάσισε έτσι επειδή γούσταρε να αλλάξει την ομάδα, αποτελεί σταθερά;
Έφερε ας πούμε είκοσι παίκτες. Έχεις έναν Σορλέν που βρέξει – χιονίσει ξέρω τι θα μου δώσει; Έφερε έναν Βιτόλο; Δεν αναφέρομαι σε Γκαρσία – Κοντρέρας κτλ, αναφέρομαι μόνο σε ρολίστες.
Ποιος είναι σταθερός και μου δίνει συγκεκριμένα στοιχεία σε κάθε παιχνίδι; Όσο ηλίθιο και να ακούγεται – διαβάζεται, ο πιο σταθερός μου παίκτης είναι ο Κάμπος που ως εξτρέμ όμως δεν έχει το γκολ και ο Κρέσπο που δε μπορεί να με βοηθήσει στην ανάπτυξη ούτε με στήριξη του ΟΗΕ.
Κάποιος θα μου πει ο Πρίγιοβιτς. Σίγουρα εκπληκτικός στο κουτί, το έχει το παστέλι και είναι πολύ σημαντικός για την ομάδα. Έξω από το κουτί όμως, δεν το έχει. Και για να φανεί η επένδυση αυτή που δεν είναι μικρή, θα πρέπει να υποστηριχτεί με χαφ.
Πήραμε χαφ και τον ανακοινώσαμε στο 60΄του αγώνα που εν τέλει αποκλειστήκαμε. Και χρειαζόμαστε και άλλον για να καλυφθούμε σε χαρακτηριστικά. Όμως ταυτόχρονα θα έχουμε άλλα οκτώ λιγότερα παιχνίδια στην Ευρώπη σε σχέση με πέρυσι και έξι λιγότερα λόγω πλέι οφς. Μείον 14 λοιπόν. Όμως τώρα, τέλη Αυγούστου γίνονται οι ωραίες μεταγραφές γιατί θα βρούμε ευκαιρίες.
Δηλαδή είμαι ο τύπος με οκτώ βίλες στην Εκάλη, δώδεκα στο Πανόραμα, 30εκατ ευρώ σε καταθέσεις, αλλά λαϊκή θα πάω στο κλείσιμο για να πάρω φθηνές τις ντομάτες. Θα βρω και μια καλή δε λέω, αλλά οι περισσότερες θα είναι για σάλτσα. Και θα με βλέπει η γειτονιά και θα γελάει.
Τον Τσίμιροτ του δώσαμε πενήντα παιχνίδια πέρυσι για να τον πουλήσουμε, αλλά δεν τον πουλήσαμε τελικά. Φάγαμε και τον Χαρίση που μας έκοβε τον δρόμο του Σάκχοφ. Ο Βίτορ ήταν λίγος όμως ατυχήσαμε, δεν έρχεται στην Ελλάδα ο Μπενκεμπάουερ. Το διαπιστώσαμε λίγο μετά.
Δεν είχαμε ποιον να βάλουμε αρχηγό και βάλαμε επτά. Κρίμα είναι και τα άλλα παιδιά, γιατί να μην είναι; Επειδή βέβαια μας γλεντάνε όσοι ξέρουν από ομάδες για το νούμερο αρχηγών που βγάλαμε, φάγαμε τον έναν. Και τώρα, 25 Αυγούστου ψάχνουμε τον αντικαταστάτη του.
Οι επτά αρχηγοί προέκυψαν μετά από κουβέντα δύο εβδομάδων. Όχι ο ένας δεν κάνει, ο άλλος δεν κάνει. Και τελικά κατέληξαν στο να τους βάλουν όλους. Μάλιστα, γνωρίζοντας πως θα παίζουν οι ξένοι, το κόλλημα το έφαγαν εκεί. Έβαλαν τσόντα και κάτι Έλληνες. Το πρόβλημα βέβαια είναι πως μέσα από αυτή την διαδικασία βλέπουν πως υπάρχει έλλειμμα προσωπικότητας, το έχουν ζήσει πέρυσι όλη τη χρονιά και 25 Αυγούστου δεν έκαναν τίποτα για αυτό. Μα τίποτα.
Ο Κίτσιου ζήτησε να φύγει και του είπαμε ναι. Αφού το ήθελε το παιδί, τι σημασία έχει που ο Μάτος δεν έχει μπακ απ. Υπολογίζαμε στον Κωνσταντινίδη τον οποίο ο πρώην προπονητής δεν τον “έβλεπε” πριν τον δει. Από μόνος του να υποθέσω, πρωτοβουλία πήρε. Όπως επειδή είχε τεράστια εκτίμηση στη Κλεοπάτρα, δέχτηκε τον Ουάρντα μέσα στην ομάδα και τον έβαλε μάλιστα να παίξει, ενώ δεν είχε περάσει εργομετρικά και είχε χάσει τη μισή προετοιμασία.
Και το μεγάλο παραμύθι. Τι έπαθε η ομάδα από πέρυσι; Τι να πάθει ρε, η ίδια είναι. Σε κάθε παιχνίδι που έκαιγε η μπάλα ήταν στα χαμένα, πήρε κάποια που τις βγήκαν αλλά ελάχιστα, πήραμε ένα κύπελλο με απίστευτη τύχη σε προημιτελικά και ημιτελικά και στα πλέι οφς μας προσπέρασαν ομάδες που άλλαξαν τρεις προπονητές.
Και πέρυσι το τερατούργημα Μίχελ δεν είχε όγκο, δύναμη, ποιότητα και προσωπικότητα, με κορυφαίο παίκτη τον μη αθλητή Μπίσεσβαρ.
Δεν πήραμε το κέντρο σε μισό εκτός έδρας ντέρμπι, δεν ανταποκριθήκαμε σε καμία ομάδα που μας πίεσε ψηλά.
Και έτσι φτάσαμε στο σήμερα. Μία ομάδα που κοστίζει τόσα χρήματα, να μην παίζει ούτε για το ένα δέκατό της.
Επανέρχομαι λοιπόν σε αυτό που έλεγα και πριν τον αποκλεισμό. Το πρόβλημα του ΠΑΟΚ είναι ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟ. Δεν είναι διοικητικό, δεν είναι παρασκηνιακό, δεν είναι τίποτα απ όλα τα υπόλοιπα. Σε έναν τομέα, υπάρχει ένας υπεύθυνος που εκμεταλλεύεται τη μη ύπαρξη άλλου ποδοσφαιρανθρώπου στο διοικητικό κομμάτι και περνάει όλες αυτές τις επικίνδυνες αποφάσεις στην ηγεσία. Η οποία φέρει την ευθύνη της επιλογής του.
Ο άνθρωπος που ηγείται του αγωνιστικού τμήματος και εισηγείται στον Σαββίδη, είναι ένας άνθρωπος που δεν καταλαβαίνει επαγγελματικό ποδόσφαιρο, δεν δουλεύει για το κλαμπ αλλά για τον εαυτό του και δεν σέβεται το ψωμί που τρώει στον ΠΑΟΚ.
ΥΓ Έφτασε στο σημείο ο Κυριάκος Παπαδόπουλος, διεθνής ποδοσφαιριστής, αρχηγός του Αμβούργου, να εκραγεί και να μιλήσει για άμπαλους.
ΥΓ Τώρα που το μπάτζετ πήγε στα ύψη και παρόλα αυτά δεν προκρίθηκες στους ομίλους του Γιουρόπα, θα ακούσουμε και το είναι μεγάλο το κόστος για τον Βιεϊρίνια. Τη στιγμή που η Βόλφσπουργκ τον δίνει κοψοχρονιά γιατί ξέρει πως ο παίκτης δεν θέλει να μείνει και αν μείνει θα της κοστίσει μεικτά κανά τάληρο σε εκατ. Ευρώ.
ΥΓ Μέχρι τον Νοέμβρη θα είστε μόνοι. Χωρίς κόσμο, χωρίς απαιτήσεις, χωρίς τίποτα. Έτσι όπως έγινε, είναι και το φυσιολογικό. Είναι μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να συντονιστεί μία κατάσταση που θα πείθει πως ποδοσφαιρικά θα βρούμε τις λύσεις. Και τα πρόσωπα που θα τις τρέξουν.
loading...
Δεν υπάρχουν σχόλια: