Βασιλαράς: «Θα προτιμούσα να σπάσει η παρθενιά μέσα στο Καραϊσκάκη»!
Ξεκινάμε από τα βασικά. Δεν είναι δυνατόν να τελείωνε η φετινή χρονιά και να μην είχε ο Παναθηναϊκός ΕΣΤΩ ένα διπλό στην επαρχία. Ναι, ακόμη και ΑΥΤΟΣ ο Παναθηναϊκός με όλη την ανωμαλία και τη βίαιη διάλυση που έχει επιβάλλει στην ομάδα ο Γιάννης Αλαφούζος.
Πάμε παρακάτω. Εδώ που είχαμε φτάσει αν με ρωτούσε κανείς προ ημερών πότε θα ήθελα να σπάσει το ρόδι και η παρθενιά, οκ θα προτιμούσα σε δυο εβδομάδες στον Πειραιά, αφού επί της ουσίας δεν έχεις να χάσεις και πολλά έτσι που πήγε μέχρι τώρα το πράγμα. Εννοώ πως ακόμη και στη χειρότερη φάση της ιστορίας σου να 'χεις τουλάχιστον κάτι να θυμάσαι κόντρα σε αντιπάλους που σε όποια κατάσταση κι αν είσαι και αν είναι δεν γουστάρεις να χάνεις από δαύτους ούτε στο τάβλι. Με τον πραγματικό σου αντίπαλο δηλαδή.
ΟΜΩΣ από την άλλη ρε αδερφέ ακόμη και τούτο το διπλάκι είχε τη δική του γλύκα και είναι αφιερωμένο εξαιρετικά. Στον κάθε νάνο που τολμάει να λερώνει κάθε λίγο και λιγάκι το στόμα του για το μεγαλύτερο σύλλογο της χώρας. Για άτομα με τα οποία χαριεντίζονται παράγοντες της ομάδας μας!!! Και το σταματάω εδώ διότι είναι μάταιος ο κόπος όταν δεν έχουν το στοιχειώδες μυαλό να καταλάβουν τι κάνουν και τι (υποτίθεται πως) εκπροσωπούν.
Ο Παναθηναϊκός λοιπόν ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ έκανε ένα διπλό στην περιφέρεια. Στο τελευταίο του παιχνίδι καθώς τα εκτός Λεωφόρου που ακολουθούν είναι εντός Αθηνών. Σε Πειραιά, ΟΑΚΑ και Νέα Σμύρνη. Εννοείται πως δεν είναι για να πανηγυρίζεις όταν βλέπεις το αυτονόητο, αν και τέτοια συζήτηση λίγο να σου κόβει την κάνεις μόνο υπό κανονικές συνθήκες. Αυτές που αγνοούνται. Όπως εννοείται επίσης πως ένα διπλό με καθαρά αγωνιστικά κριτήρια θα μπορούσες να το κάνεις και νωρίτερα. Δεν το έκανες όμως, γι' αυτό και το συγκεκριμένο γίνεται σημείο αναφοράς.
Όχι μόνο για το γκολ που έβαλε, αλλά για τη γενικότερη παρουσία του, δεν χωράει αμφιβολία ότι ο Ρόμπιν Λουντ ήταν ο κορυφαίος στην αναμέτρηση. Γενικότερα η γνώμη μου είναι πως με τη μορφή που έχει πάρει το ρόστερ του τριφυλλιού και το ¨σκότωμα” σχεδόν όλων των ποιοτικών ποδοσφαιριστών ο Φινλανδός δεν νοείται να μην είναι ηγέτης σε αυτή την ομάδα. Να μην κάνει τη διαφορά. Και στο ματς αυτό την έκανε και με το παραπάνω. Οπως δεν είναι τυχαίο ότι και με καλύτερους παίκτες δίπλα του και πάλι “κέρδιζε” τους προπονητές και συνήθως ήταν στις πρώτες τους επιλογές.
Ο Παναθηναϊκός ήταν άριστα στημένος τακτικά και πνευματικά από τον Ουζουνίδη, μπήκε δυνατά, προηγήθηκε και η αλήθεια είναι πως δεν δυσκολεύτηκε να κρατήσει τη νίκη καθώς δεν κινδύνευσε ιδιαίτερα. Ήταν δυνατός ανασταλτικά, δεν έφαγε φάσεις (Κάτσε και Τσανδάρης θετικότατοι), ενώ καλά έκανε ο Μαρίνος και στην πορεία έριξε στα χαφ και τον Στάικο καθώς ήταν λογικό να μην έχει ρυθμό και να πέσει μια ομάδα που αλλάζει κάθε τρεις και λίγο παίκτες και πριν προλάβεις να χτίσεις στο γκρεμίζουν.
Μέχρι να αφομοιωθούν οι όποιες αλλαγές η Λάρισα πήρε για λίγο το κέντρο αλλά ακόμη και έτσι ο Παναθηναϊκός μπορούσε ΑΝ ΤΟΝ ΑΦΗΝΑΝ να το τελειώσει νωρίτερα το ματσάκι. Το οφσάιντ του Λουντ που ήταν για θάνατο να δεχτώ ότι δεν το έδωσε ο βοηθός. Τον είδε τετ α τετ και... τρόμαξε μην βάλει κι άλλο. Στο πρώτο, που τον βοηθούσε και η γραμμή του κέντρου, τι διάολο όνειρο είδε και σταμάτησε τον Δώνη μετά το εκπληκτικό τακουνάκι του Λουντ. Εδώ λίγη προσοχή παρακαλώ. Άλλο τακουνάκι και άλλο τα τακούνια που βλέπαμε σε κάτι δελτία για όσους ενθυμούνται...
Και ο Στυλιάρας για όσους βλέπουν ακόμη και τα μικρά – μικρά κανονικά και με το νόμο το γύρισε το μπιφτέκι στην επανάληψη και δεν σου έδινε ούτε τον πυρετό του. Πάλι καλά να λέμε που δεν βούτηξε και κανείς μέσα στην περιοχή γατί θα είχαμε άλλα...
Με τούτα και με τα άλλα έγινε η δουλειά και πάμε παρακάτω. Όπου παρακάτω να κλείσει όσο το δυνατόν πιο αξιοπρεπώς ο φετινός εφιάλτης, να λυθεί το διοικητικό και να περάσει ο επόμενος. Εκεί πρέπει να πάει όλη η στόχευση, ειδάλλως τζάμπα καίει η λάμπα και δεν υπάρχει ελπίδα καμιά...
sdna
loading...
Δεν υπάρχουν σχόλια: