Ads Top

Ο Μελισσανίδης έδειξε (επιτέλους) το δρόμο, εμείς θα ακολουθήσουμε;


Μια κουβέντα του Δημήτρη Μελισσανίδη μετά το τέλος του ντέρμπι, πέρασε στα ψιλά, αλλά δείχνει το δρόμο προς ένα υγιέστερο ποδόσφαιρο με τους παράγοντες στο περιθώριο και τους παίκτες στην επιφάνεια!


Πέρασε στα ψιλά εν μέσω γενικής… παράνοιας, αλλά σήμερα που τα πάθη έχουν καταλαγιάσει μετά το συγκλονιστικό ντέρμπι του ΟΑΚΑ, αξίζει να αναδειχτεί…

Αναφέρομαι στη δήλωση του Δημήτρη Μελισσανίδη, κατά την έξοδό του από τα επίσημα και τη συνάντησή του με δεκάδες δημοσιογράφους και μικρόφωνα που τον πολιορκούσαν: «Μην έρχεστε συνέχεια στους παράγοντες να κάνουνε δηλώσεις. Πηγαίνετε στους πρωταγωνιστές!»…



Ειλικρινά δεν πίστευα ότι θα άκουγα ποτέ τέτοια λόγια να βγαίνουν από το στόμα οποιουδήποτε Έλληνα παράγοντα και μάλιστα ελάχιστα δευτερόλεπτα μετά την ολοκλήρωση ενός ιστορικού θριάμβου.  Έχω βαρεθεί ειλικρινά όλα αυτά τα χρόνια μετά από μεγάλες νίκες ή ήττες ομάδων, να παρακολουθώ… διαγγέλματα παραγόντων που τις περισσότερες φορές αισθάνομαι ότι υποτιμούν τη νοημοσύνη μου.

Και έχει δίκιο ο διοικητικός ηγέτης της Ένωσης (και απευθύνομαι και στους συναδέλφους μου). Γιατί ρε παιδιά μετά από κάθε παιχνίδι… τρέχουμε με κάμερες, μικρόφωνα και μαγνητοφωνάκια για να πάρουμε μια δήλωση από τον Μελισσανίδη, τον Μαρινάκη, τον Σαββίδη, τον Γιαννακόπουλο, τους Αγγελόπουλους, τον Θεοδωρίδη; Μας υποχρεώνει κανείς; Τρέχουν οι Άγγλοι ρεπόρτερ μετά από κάθε ντέρμπι της Premier League να πάρουν… δήλωση από τον κάθε Αμπράμοβιτς;

Πόσο διαφορετικό ήταν το κυριακάτικο βράδυ στο ΟΑΚΑ που δεν μίλησε κανένας παράγοντας, παρά μόνο οι πραγματικοί πρωταγωνιστές; Οφείλω, λοιπόν, να απευθύνω ένα δημόσιο «εύγε» στον Δημήτρη Μελισσανίδη και ελπίζω να επαναλάβει τη συγκεκριμένη στάση ουκ ολίγες φορές στο μέλλον, δείχνοντας έναν διαφορετικό δρόμο σε όλους μας για τα… τρίτα ημίχρονα και πως και οι δημοσιογράφοι έχουμε τεράστια ευθύνη για το αρρωστημένο αθλητικό περιβάλλον που ζούμε. Φτάνει πια το ποδόσφαιρο των παραγόντων. Ας περάσουμε στο ποδόσφαιρο των πρωταγωνιστών…

Υ.Γ. 1: Για να πιάσουμε το αγωνιστικό. Προσωπικά δεν με εντυπωσίασε τόσο η ανατροπή της ΑΕΚ, όσο η ψυχολογία με την οποία μπήκε στο γήπεδο και η ορμή με την οποία στρίμωξε τον Ολυμπιακό στα σχοινιά από το πρώτο λεπτό και άρχισε να τον σφυροκοπά. Το ότι το παιχνίδι ήταν 0-0 με τη συμπλήρωση του πρώτου 20λεπτου, οφείλεται αφενός στην έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης των παικτών της Ένωσης στην τελική προσπάθεια και αφετέρου στην απουσία ενός ποδοσφαριστή της κλάσης του Λιβάγια, δίπλα στον Αραούχο…

Υ.Γ. 2: Θεωρώ αδιανόητο να μην ξεκινά η ενδεκάδα της ΑΕΚ από το δίδυμο Αραούχο – Λιγάβια…

Υ.Γ. 3: Για τον Χάσι, τι να προσθέσω και τι να αφαιρέσω; Ο Ολυμπιακός βίωσε τρεις εβδομάδες απόλυτου ποδοσφαιρικού παραλογισμού, που απλά κορυφώθηκαν το βράδυ της Κυριακής στο ΟΑΚΑ. Η κίνησή του να αντικαταστήσει τον Ρομαό ως στόπερ με τον… Ταχτσίδη (αντί να χρησιμοποιήσει τον Νικολάου, τον κεντρικό αμυντικό που ο ίδιος είχε επιλέξει να έχει δίπλα του στον πάγκο) πιστοποιεί απλά ότι πρόκειται για έναν προπονητή με… διαταραγμένη ποδοσφαιρική σκέψη. Το πιο απίθανο με την περίπτωση του Κοσσοβάρου, είναι ότι η διακοπή από τα δακρυγόνα του ήρθε ως... δώρο εξ ουρανού στα χέρια για να ηρεμήσει την ομάδα, να ηρεμήσει τον Ρομαό, να εμψυχώσει τον Καπίνο, να χαράξει με ηρεμία (σε ένα ιδιότυπο... δεκάλεπτο τάιμ άουτ) τη στρατηγική που θα του επέτρεπε να θωρακίσει την ομάδα του στο 2-1 και αντί να πράξει τα αυτονόητα... κατάφερε να τη διαλύσει ολοκληρωτικά!

Υ.Γ. 4: Δεν θα γράψω λέξη για τον Καπίνο σήμερα! Τώρα που όσοι τον αποθέωναν το καλοκαίρι σπεύδουν να τον… στήσουν στον τοίχο, επιτρέψτε μου να απέχω από τον κανιβαλισμό που έχει στηθεί γύρω του. Και δεν αναφέρομαι σε όσα συνέβησαν μετά το τέλος του ντέρμπι (για τα οποία δεν έχω την παραμικρή γνώση) αλλά στην κριτική που του έγινε για την απόδοσή του.

Υ.Γ. 5: Όσο αξίζει αυτή την ιστορική ανατροπή ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος, άλλο τόσο «κρίμα» είναι να μη συνοδευτεί με «διπλό» η τεράστια εμφάνιση του Οτζίτζα Οφόε. Και είναι από τις περιπτώσεις μιας προσωπικής μονομαχίας στην οποία ταιριάζει γάντι η ιστορική ρήση «η αξία του ηττημένου δίνει δόξα στο νικητή»…

Υ.Γ. 6: Ο Ολυμπιακός οφείλει, επιτέλους, να βάλει σοβαρά κάτω ένα μακροπρόθεσμο πλάνο πεντεατίας που θα στηρίζεται στη δημιουργία μιας πραγματικά καλής ομάδας και όχι στην υλοποίηση βραχυπρόθεσμων στόχων. Αλλά αυτή είναι μια συζήτηση που μπορούμε να ανοίξουμε τις επόμενες μέρες...

*sdna.gr
Ακολουθήστε το Live-sports365.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
loading...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Από το Blogger.