Μóλις μαθεύτnκε για τον τραγουδιστή, Μιχάλη Χατζηγιάννη

Μóλις μαθεύτnκε για τον τραγουδιστή, Μιχάλη Χατζηγιάννη

Μóλις μαθεύτnκε για τον τραγουδιστή, Μιχάλη Χατζηγιάννη

Ο Μιχάλης Χατζηγιάννης παραχώρησε μια άκρως εξομολογητική συνέντευξη στην διαδικτυακή εκπομπή του Σπήλιου Φλώρου, «Δεν παίζει άγχος».

Ο επιτυχημένος τραγουδιστής άνοιξε την καρδιά του και μίλησε για την προσωπική του ζωή, ενώ αναφέρθηκε και στο πώς διαχειρίζεται τις δυσκολίες που έρχονται στη ζωή του.

Τα πρώτα βήματα του Μιχάλη Χατζηγιάννη

«Η μεγάλη επιτυχία είναι ευλογία, αλλά είναι και δοκιμασία. Είναι ένας προβολέας με πολύ δυνατό φως, ο οποίος πέφτει πάνω σου, σε τυφλώνει και πολλές φορές δε βλέπεις τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση. Αυτό είναι ένα τίμημα γιατί, μέσα σε αυτή την ασάφεια, μέσα σε αυτό τον φρενήρη θυμό, χάνεις φίλους, οι σχέσεις παραπέουν, χάνεις κομμάτια από την προσωπική σου ζωή γιατί εσένα το όνειρο και ο στόχος, είναι όλο και πιο πάνω.

Υπήρχαν στιγμές νηφαλιότητας – ευτυχώς – που νομίζω ότι ήταν θέμα πολύ εσωτερικό που ανάγεται στην πρότερη ηλικία, και με βοηθούσε να το φρενάρω. Ήταν ένα αιφνιδιαστικά εκτοξευτικό πράγμα αυτό που συνέβη. Κι αν με ρωτούσες εκείνη τη στιγμή δε θα μπορούσα να σου απαντήσω τι γίνεται. Όλοι οι υπόλοιποι γύρω μου το ζούσαν με τρέλα, αλλά εγώ το διασκέδαζα γιατί έκανα αυτό που αγαπώ. Οπότε αυτά τα “celebrity” και “superstar”, εντάξει. Ωραίες είναι οι λέξεις αλλά θα ήταν πιο ωραίο να τις λέμε για τους παγκοσμίου φήμης καλλιτέχνες.

Να δεχτώ ότι στην Ελλάδα υπάρχει και αυτή η κοινότητα, σε πολύ μικρότερο βαθμό, αλλά για μένα σημασία είχε μόνο να βγω στη σκηνή και να τραγουδήσω. Ποιο παιδί έχει την ευκαιρία να κάνει αυτό που αγαπά, να βιοπορίζεται από αυτό, να είναι τόσο ανεξάρτητο; Ήταν ένα δώρο Θεού όλο αυτό», είπε αρχικά ο Μιχάλης Χατζηγιάννης για τα πρώτα του βήματα στο χώρο.

Η προσωπική του ζωή

«Όσο όμορφα, δημιουργικά και πετυχημένα ήταν αυτά τα χρόνια, άλλα τόσο δύσκολο ήταν να κρατήσω κοντά μου ανθρώπους, οι οποίοι ναι μεν με αγαπούσαν και τους αγαπούσα αλλά, μέσα σε αυτή τη δίνη δεν είχα απόλυτα καθαρό κεφάλι. Ιδανικά θα ήθελα να είχα καλούς φίλους, ανθρώπους που μιλούν ειλικρινά με την καρδιά τους, αλλά η πορεία ήταν τέτοια που αυτά τα πράγματα έμειναν πίσω. Δεν μπορείς όμως να τα έχεις όλα.

Και τι θα μπορούσα να κάνω; Δεν είναι όλα στο χέρι σου…Ήταν ένα μοιραίο, προεξοφλημένο και καρμικό πράγμα. Ευτυχώς ή δυστυχώς οι άνθρωποι που έχουν ένα ταλέντο και τους δίνεται ο χώρος να αναπτυχθούν, διανύουν αυτό το μονοπάτι με υψηλές ταχύτητες, δε μπορούν να μείνουν αλλού. Είναι ευχή και κατάρα… Έρχεται όμως και μια στιγμή, που θα έχεις ηρεμήσει, θα έχεις χορτάσει από την επιτυχία, που μπορείς να δεις τα πράγματα και διαφορετικά, ανθρώπινα…» εξομολογήθηκε σε άλλο σημείο ο καλλιτέχνης.

Οι δυσκολίες που αντιμετώπισε

«Όπως ήρθαν τα καλά, κάποια στιγμή ξεκίνησαν να έρχονται και τα κακά. Δε τα προκάλεσα εγώ… Νομίζω ότι από τη φύση μου έχω έναν μηχανισμό που δε με αφήνει να πέσω. Το θέμα δεν είναι να μην πέσεις, αλλά να μπορέσεις να ξανασηκωθείς. Στη δική μου ζωή υπήρχε πάντα ένα φως, η μουσική, που στη ζωή με έβαζε σε ένα όμορφο συννεφάκι και με ξεκούραζε για λίγο στα δύσκολα. Όταν πέφτω όμως, ξανασηκώνομαι και γίνομαι δυο φορές πιο διεκδικητικός. Το 2011-12 έφτασα ένα βήμα πριν το burn out. Είχε προηγηθεί μια 12ετια που ήμουν συνέχεια σε τουρ, 100αδες συναυλίες, όλα. Όταν είσαι καλλιτέχνης δεν πρέπει να φτάσεις να καείς. Είναι σημαντικό να κρατήσεις την οργανική σου κατάσταση και τον ψυχισμό σου σε ένα επίπεδο που να μπορεί να αναπλαθεί», εξομολογήθηκε ο Μιχάλης Χατζηγιάννης.

ΠΗΓΗ