Big Brother: Συγκλόνισε η Νάνσυ με την εξομολόγηση της

Ήθελα να πάρω αγάπη, να αισθανθώ ότι κάποιος με νοιάζεται, πρόσθεσε η παίκτρια.

Μια από τις πιο προσωπικές στιγμές του φετινού Big Brother εκτυλίχθηκε το βράδυ της Κυριακής, όταν η Νάνσυ βρέθηκε στη «Γραμμή Ζωής» του ριάλιτι, αναπολώντας καθοριστικές εμπειρίες της ζωής της.

Με τον Πέτρο Λαγούτη στον ρόλο του συντονιστή, η παίκτρια του ριάλιτι κλήθηκε να μοιραστεί γεγονότα που τη διαμόρφωσαν βαθιά.

Αναφερόμενη στο 2009, η Νάνσυ περιέγραψε μια περίοδο έντονης εσωτερικής σύγκρουσης και απόρριψης.

«Ήταν μια πάρα πολύ δύσκολη στιγμή. Τα κορίτσια με έβλεπαν διαφορετική επειδή η μαμά μου είναι Ελληνίδα και οι άλλες ήταν Λιβανέζες, από αυστηρά θρησκευόμενες οικογένειες.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Ο Καιρός τρελάθnκε: Έκτακτο δελτίο επιδείνωσnς

Κρίθηκα για την καταγωγή μου, για το ότι είμαι χριστιανή και βαπτισμένη. Ο πατέρας μου με ανάγκασε να αλλάξω σχολείο για να μη βλέπω ούτε το παιδί που μου άρεσε», ανέφερε.

Δείτε το βίντεο:

Η ίδια μίλησε ανοιχτά για την ψυχολογική πίεση που βίωσε εκείνη την περίοδο, εξομολογούμενη πως οδηγήθηκε στην κατάθλιψη. «Ένιωθα μόνη. Έβλεπα τρίχες στο μαξιλάρι κάθε πρωί, έτρωγα τα νύχια μου. Έβλεπα τον εαυτό μου στον καθρέφτη και ένιωθα πιο άσχημη από ποτέ. Φώναζα, έκλαιγα και σκεφτόμουν ότι ίσως δεν αξίζω να αγαπιέμαι, ότι δεν είμαι αρκετή. Πολλές φορές, όταν κοιμόμουν τα βράδια, σκεφτόμουν «από που να πάρω αγάπη; Μήπως δεν αξίζω να με αγαπάνε τελικά; Μήπως είμαι τόσο κακό παιδί; Μήπως τελικά δεν είμαι τόσο ωραία όσο νομίζω; Είναι καλύτερο να μην υπάρχω σε αυτή τη ζωή και να φύγω; Είχα πέσει στα πατώματα και ήθελα κάποιος να με σηκώσει, κάποιος να με βοηθήσει», σημείωσε.

Η Νάνσυ παραδέχτηκε πως αναζητούσε την προσοχή και την αποδοχή μέσα από εκρήξεις θυμού και συναισθηματικής φόρτισης. «Φώναζα στο σπίτι και έλεγα πως κανένας δεν με αγαπάει. Ήθελα να πάρω αγάπη, να αισθανθώ ότι κάποιος με νοιάζεται. Σκεφτόμουν πολλές φορές ότι ίσως είναι καλύτερο να μην υπάρχω», δήλωσε, εμφανώς συγκινημένη.

Ολοκληρώνοντας την αφήγησή της, η παίκτρια υπογράμμισε πως τότε ένιωθε πως δεν είχε κανέναν δίπλα της να τη στηρίξει. «Ήμουν συνέχεια κλεισμένη σε ένα δωμάτιο. Έκλαιγα, φώναζα, και πολλές φορές το έκανα απλώς για να με προσέξουν η μαμά και ο μπαμπάς», είπε.

ΠΗΓΗ