Ρένα Βλαχοπούλου: Έτσι είναι σήμερα ο τάφος της στην Κέρκυρα

Σαν σήμερα, το 1923 γεννήθηκε η Ρένα Βλαχοπούλου και η Φίνος φιλμ τιμάει τη μνήμη της με ένα μοναδικό βίντεο.

Σχεδόν 20 χρόνια μετά τον θάνατό της, τα οστά της επέστρεψαν στην αγαπημένη της Κέρκυρα πριν από 2 χρόνια. Συγκεκριμένα, η μετακομιδή πραγματοποιήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2023, με τα οστά της να τοποθετούνται στον οικογενειακό τάφο στο Α’ Κοιμητήριο της πόλης της Κέρκυρας, στη Γαρίτσα.

Η τελετή ήταν σεμνή, όπως επιθυμούσε η ίδια η ηθοποιός. Η Ρένα Βλαχοπούλου είχε ταφεί αρχικά στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών μετά τον θάνατό της στις 29 Ιουλίου 2004. Η επιστροφή των οστών της στην Κέρκυρα πραγματοποιήθηκε σύμφωνα με την επιθυμία της να αναπαυθεί στη γενέτειρά της.

Η Ρένα Βλαχοπούλου υπήρξε μια από τις σημαντικότερες Ελληνίδες ηθοποιούς και τραγουδίστριες, με καριέρα που διήρκεσε πάνω από 50 χρόνια. Η επιστροφή των οστών της στην Κέρκυρα αποτελεί φόρο τιμής στη μνήμη της και στην προσφορά της στην ελληνική τέχνη και πολιτισμό.

Η πρώτη εικόνα από τον οικογενειακό τάφο:

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Όλη η αλήθεια για το νέο κόμμα του Αντώνη Σαμαρά και τι θα κάνει ο Καραμανλής

Ρένα Βλαχοπούλου – Τα τελευταία λόγια

Λίγο πριν από τον θάνατό της, η Ρένα Βλαχοπούλου είχε μια συγκινητική συνομιλία με τον Νίκο Ζαχόπουλο. Όταν εκείνος την επισκέφθηκε στο δωμάτιό της και της είπε: «Ρένα μου, βλέπω είσαι πολύ καλύτερα. Άντε κάνε κουράγιο για να πάμε σπίτι. Πώς νιώθεις;», εκείνη απάντησε: «Μια χαρά, Νίκο μου, μια χαρά». Αυτά ήταν τα τελευταία της λόγια πριν φύγει από τη ζωή.

Το βίντεο της Φίνος φιλμ

 

View this post on Instagram

 

A post shared by Finos Film (@finosfilm_official)

Η σπάνια συνέντευξη

«Την ίδια αγάπη έχω και στο θέατρο και στο σπίτι. Να μου πεις σήμερα “Ρένα μου σε περιμένει ο Καραμανλής να φάτε” θα σου πω “τον αγαπώ, τον λατρεύω αλλά προκειμένου να σιδερώσω 5 πουκάμισα και να φτιάξω τις κουρτίνες μου, θα προτιμήσω να κάτσω σπίτι να κάνω τις δουλειές μου. Έχω το ψώνιο του σπιτιού, τρομερό, αρρώστια!

Είμαι αντιβεντέτα, ίσως αυτός είναι κι ένας λόγος που έφτασα εκεί που έφτασα. Πού έφτασα, κουταμάρες, σιγά… Το ωραίο είναι και η ευτυχία η μεγάλη για με είναι η αγάπη του κόσμου, που με θεωρούν δικό τους πρόσωπο, συγγενικό, σαν να είμαι άνθρωπός τους. Είναι το μόνο πράγμα που με ευχαριστεί. Ούτε που με ενδιαφέρουν οι φωτογραφίσεις».

ΠΗΓΗ