Γκος: «Ποια λεφτά; Στον ΠΑΟΚ έγινα θρύλος»!
Ο 36χρονος Αμερικανός ήδη ετοιμάζει τις βαλίτσες της επιστροφής στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ήλπιζε ότι αυτό το ταξίδι θα γινόταν με πιο… γεμάτη βαλίτσα. Φανταζόταν ότι αυτή η χρονιά θα εξελισσόταν σε σεζόν-ορόσημο στην καριέρα του. Συναισθηματικά φεύγει γεμάτος, γιατί δεν περίμενε ποτέ ότι θα εισέπραττε τόση αγάπη από τους φίλους του Δικεφάλου. Φεύγει κι ελπίζει να γυρίσει. Γιατί νιώθει ότι η δουλειά δεν έχει τελειώσει ακόμη. Ο Φιλ Γκος μίλησε στο gazzetta.gr για όλους και για όλα. Άνοιξε την καρδιά του, αναφέρθηκε στην καριέρα του, είπε και τα παράπονά του.
Συνήθως οι Αμερικανοί είναι οι πρώτοι που αποχωρούν όταν υπάρχει παύση πληρωμών. Εσύ αποφάσισες να μείνεις μέχρι τέλους…
«Ένιωσα δεσμευμένος με την ομάδα, με τους συμπαίκτες μου, με όλους τους ανθρώπους με τους οποίους συνυπάρχω εδώ και δύο χρόνια. Πριν έρθω στον ΠΑΟΚ είχα νιώσει ότι η καριέρα μου είχε τελειώσει. Δίπλα σ’ αυτούς τους ανθρώπους, ένιωσα ξανά παίκτης. Τα χρήματα δεν είναι το παν. Δεν πρέπει να σε κατευθύνουν σε λανθασμένες αποφάσεις. Δέχθηκα τρομερή αγάπη στα social media από τους φίλους του ΠΑΟΚ. Αν είχα φύγει, ενδεχομένως, να μην είχα την ευκαιρία να ζήσω κάτι τέτοιο. Εισέπραξα τόση αγάπη και υποστήριξη. Και όχι μόνο από τους φίλους του ΠΑΟΚ, αλλά από παίκτες και προπονητές άλλων ομάδων. Δεν μετανιώνω για την απόφασή μου να μείνω μέχρι τέλους. Ξέρω ότι δεν είναι σύνηθες για έναν Αμερικάνο να μένει και να μην πληρώνεται, αλλά η δική μου περίπτωση ήταν διαφορετική. Δεν τη συγκρίνω με καμία άλλη. Κάθε παίκτης έχει το δικαίωμα να διεκδικήσει τα χρήματά του. Προσωπικά, το αντιμετώπισα διαφορετικά. Επαναλαμβάνω όμως ότι, δεν μπορείς να βάζεις τα λεφτά πάνω από την ευτυχία. Κι εγώ ήμουν ευτυχισμένος στον ΠΑΟΚ».
Μήπως έπαιξε ρόλο και το γεγονός ότι ήταν η τελευταία σου χρονιά;
«Μπορεί, ακόμη όμως δεν αποφάσισα για το μέλλον. Βασικά, ήθελα να τελειώσω αυτό που άρχισα. Όταν ήρθα στον ΠΑΟΚ, η ομάδα ήταν σε δύσκολη θέση. Είδα κάτι καινούργιο να δημιουργείται. Ο κόουτς Παπαθεοδώρου έσωσε την καριέρα μου. Έπαιξα δύο χρόνια ακόμη και δεν το περίμενα. Ένιωσα τρομερά συναισθήματα. Θεωρώ ότι πάντα θα με θυμούνται για την αντίδρασή μου στα δύσκολα. Κυρίως όμως, δεν ήθελα να εγκαταλείψω τους συμπαίκτες μου. Μην ξεχνάμε ότι κι αυτοί πέρασαν τα ίδια. Είναι εύκολο να φεύγεις κι εγώ ποτέ δεν παίρνω τον εύκολο δρόμο».
Η οικογένειά σου, δεν σε προέτρεψε να γυρίσεις στην Αμερική;
«Ποτέ. Ίσα-ίσα, μ’ ενθάρρυναν να κάνω το σωστό. Είχα τρομερή υποστήριξη από τους φίλους μου, την οικογένειά μου».
Νιώθεις εκνευρισμένος γι’ αυτό που συνέβη; Η χρονιά άρχισε με το όνειρο της κατάκτησης ενός τίτλου και κατέληξε να παίζει η ομάδα με έξι επαγγελματίες παίκτες.
«Είμαι εκνευρισμένος από τον τρόπο που τελειώσαμε, αλλά και γιατί μου είχε πει ο κύριος Γιώργος Σαββίδης ότι θα σώσει την ομάδα και δεν έκανε αυτό που είπε. Αυτό μ’ ενόχλησε. Είπε ότι θα παραμείναμε ανταγωνιστικοί. Είχαμε φοβερές ευκαιρίες σε όλες τις διοργανώσεις. Πήγα σπίτι γιατί δεν πληρωνόμουν. Ο γιος του κυρίου Σαββίδη μου είπε να γυρίσω και ότι θα τα τακτοποιούσε. Αυτό έκανα. Πλήρωσε τα οφειλόμενα, αλλά όχι τη συνέχεια. Δεν πήρα τίποτε μετά, όπως και κανένας άλλος. Μ’ αυτό είμαι εκνευρισμένος γιατί καταλαβαίνω ότι χάθηκε μια σπουδαία ευκαιρία. Είναι δυσάρεστο αυτό που έγινε. Πιστεύω ότι θα πηγαίναμε καλά και στο Champions League, θα στεκόμασταν ανταγωνιστικά στο Πρωτάθλημα, ίσως φτάναμε και στον τελικό. Πορσωπικά, έδειξα ποιος είμαι με τις αποφάσεις μου, έδειξε τον χαρακτήρα μου. Από την άλλη πλευρά, αν δεν γινόντουσαν αυτά που έγιναν, δεν θα εισέπραττα τόσο μεγάλη αγάπη. Θα προτιμούσα να παίζω και να διεκδικώ το Πρωτάθλημα».
Τι αντιλαμβάνεσαι για το μέλλον του ΠΑΟΚ;
«Ο ΠΑΟΚ είναι ένας βράχος ο οποίος όμως βρίσκεται στον πάτο της θάλασσας. Πρέπει να ανέβει. Τώρα θα δούμε πώς θα αντιδράσει ο καθένας, στην κρίση που υπάρχει. Θα φανεί η καρδιά του ΠΑΟΚ. Αυτοί που πιστεύουν σ’ αυτήν την ομάδα, είναι η στιγμή που πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλίες και να δώσουν λύσεις. Να βρεθεί ένας καλός ιδιοκτήτης και να λειτουργήσει με σκοπό την επιστροφή του συλλόγου στο υψηλότερο επίπεδο. Το αξίζει ο κόσμος, η πόλη. Να γίνει μια προσπάθεια. Αν γίνει, αυτή η χρονιά δεν θα είναι η τελευταία μου».
Αν ο ΠΑΟΚ λύσει τα προβλήματά του και σε καλέσει, θα συνεχίσεις να παίζεις μπάσκετ;
«Ναι, είναι πιθανό. Δεν έχω αποσυρθεί. Δεν το έχω σκεφτεί και δεν έχω αποφασίσει για την επόμενη χρονιά. Δεν ξέρω τι θα κάνω. Έχω οικογένεια. Δεν μπορώ να είμαι εγωιστής στις αποφάσεις μου. Αν δεν είχα οικογένεια θα έπαιζα μέχρι τα 40. Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι εξαρτώνται από μένα. Έχω έναν γιο τον οποίον οφείλω να μεγαλώσω σαν πατέρας. Με τον σωστό τρόπο. Να είμαι καλός πατέρας. Χάνω διακοπές, γιορτές, γενέθλια και ο χρόνος αμείλικτος, δεν γυρίζει πίσω. Αν πάρω την ευλογία της οικογένειας μου και ο ΠΑΟΚ λύσει τα προβλήματά του με νέα ιδιοκτησία, τότε ναι».
Αναφέρθηκε στη συνομιλία σου με τον Γιώργο Σαββίδη. Ξέρεις ότι χωρίς να είναι ιδιοκτήτης έχει βάλει πολλά χρήματα στην ομάδα.
«Το γνωρίζω και δέχομαι ότι έχει το δικαίωμα να κάνει ότι θέλει γιατί είναι δικά του τα χρήματα. Ξέρω ότι δεν είναι ιδιοκτήτης, αλλά έχει δώσει πολλά χρήματα. Προσωπικά όμως, ο γιος του κυρίου Σαββίδη μου είπε ότι εγγυάται. Κι έχει κάθε δικαίωμα να κάνει ότι θέλει. Αλλά μην μου λες ότι θα κάνεις κάτι και δεν το κάνεις. Εγώ προσπαθώ να είμαι ειλικρινής. Κρατάω τον λόγο μου όπως έκανα όλη τη σεζόν. Είπα θα τελειώσω τη χρονιά και δεν έφυγα».
Ποιες ήταν οι σκέψεις σου, όταν ο Μπάνε Πρέλεβιτς ήρθε στα αποδυτήρια και σας είπε ότι δεν υπήρχαν χρήματα και ότι ο καθένας είχε το δικαίωμα να έκανε ότι ήθελε;
«Καταρχήν, μακάρι να τα έλεγε διαφορετικά. Γιατί ήταν απίστευτα ειλικρινής και το σέβομαι. Θα μπορούσε να το πει διαφορετικά. Μας το είπε στα μούτρα. Μετά από αυτή τη συνάντηση, η τάση φυγής έγινε πιο έντονη, επικράτησε ανασφάλεια. Έφυγε ο Μορέιρα, μετά ο Αθηναίου. Ακόμη και τώρα, νιώθω ότι αν μέναμε όλοι στην ομάδα, κάτι καλό θα έβγαινε».
Σε τρομάζει ακόμη η σκέψη να τελειώσεις την καριέρα σου δίχως να κατακτήσεις έναν τίτλο;
«Όχι γιατί κοιτάζω στην οθόνη του κινητού μου και βλέπω χιλιάδες ανθρώπους (φίλους του ΠΑΟΚ) να με αποκαλούν θρύλο. Κανένας τίτλος δεν μπορεί να σου προσφέρει αυτόν τον χαρακτηρισμό. Προφανώς, θα ήθελα να κερδίσω την Euroleague, σαφέστατα θα ήθελα να περισσότερα σε επίπεδο τίτλων, αλλά όταν σε αποκαλούν θρύλο… τι άλλο θέλεις; Μέσα σε ενάμιση χρόνο κέρδισα τόσο σεβασμό και αγάπη. Ο κόσμος εκτίμησε ότι ήμουν πάντα εκεί. Ανεξαρτήτως των τραυματισμών και ό,τι άλλο συνέβη».
Είπες νωρίτερα ότι ο Παπαθεοδώρου έσωσε την καριέρα σου. Τι άλλο έμαθες από τον κόουτς; Ουσιαστικά έκλαψε στον ώμο σου στον τελευταίο αγώνα».
«Έχω μεγάλο σεβασμό για τον κόουτς. Έμαθε πολλά ο ένας από τον άλλον. Προσωπικά έμαθα πώς να προσεγγίζω ένα παιχνίδι από τακτικής άποψης. Έμαθα στρατηγική, καλύτερη προετοιμασία. Με βοήθησε πάτρα πολύ και ναι έσωσε την καριέρα μου γιατί μου έδωσε την ευκαιρία της επιστροφής και δύο χρόνια μπάσκετ».
Ποια ήταν η χειρότερη στιγμή της καριέρας του στον ΠΑΟΚ;
«Αυτό που ζω σήμερα. Ίσως και ο τελικός. Μακάρι να έπαιρνα καλύτερα σουτ στο τέλος, εκεί που χάναμε τρεις πόντους. Αυτό σκέφτομαι ακόμη. Θα έπρεπε να σουτάρω καλύτερα. Είχαμε μεγάλη ευκαιρία να κερδίσουμε το παιχνίδι. Δεν μετανιώνω για κάτι. Κυρίως όμως δεν ξεχνάω τι σήμερα. Όλοι μου συμπεριφέρονται σαν θρύλο. Όλοι κρίνουν τους αθλητές αναλόγως των τίτλων. Ξέρω εκατοντάδες παίκτες που απέτυχαν στο κολέγιο και σταμάτησαν. Πολλούς περισσότερους που ήταν θρύλοι στα κολέγια και δεν έπαιξαν επαγγελματικό μπάσκετ. Ακόμη τόσους που απέτυχαν στην Ευρώπη. Εγώ είμαι εδώ, στα 36 μου, με άσπρες τρίχες στο κεφάλι μου. Ο μεγαλύτερος (ηλικιακά) Αμερικανός του Πρωταθλήματος. Δεν υπέγραψα ποτέ συμβόλαιο ενός εκατομμυρίου. Τα λεφτά έρχονται και φεύγουν και σίγουρα δεν αγοράζουν αυτά τα πράγματα που έζησα στον ΠΑΟΚ. Να σε αποκαλούν θρύλο. Δεν πίστευα ποτέ ότι θα εισέπραττα τόση αγάπη. Αυτό θα λέω στον γιο μου καθώς θα μεγαλώνει».
Πώς αισθάνθηκες μ’ αυτά που έγιναν στο ελληνικό Πρωτάθλημα; Την κόντρα των ομάδων, τις δικαστικές υποθέσεις…
«Το ελληνικό Πρωτάθλημα είναι εξαιρετικό. Μιλάμε πολύ για τους διαιτητές. Είναι ένα πρόβλημα. Όταν παίζεις εκτός έδρας είναι δύσκολο να κερδίσεις. Δεν έχει σημασία με ποιον παίζεις. Το πρόβλημα είναι οι σχέσεις μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού. Μαλώνουν οι ιδιοκτήτες τους. Το ‘εγώ’ κυριαρχεί έναντι του μπάσκετ. Μιλάμε για μια παγκόσμια αντιπαλότητα, ο κόσμος αξίζει να βλέπει τα μεταξύ τους αγώνα αλλά βλέπει μια ομάδα να μην κατεβαίνει, άλλη να φεύγει στο ημίχρονο… Το πρόβλημα είναι ότι η διοργανώτρια αρχή έχει επιτρέψει στους ιδιοκτήτες να έχουν τόσο μεγάλη δύναμη. Πρέπει να τους περιορίσει. Να είναι η διοργανώτρια αρχή η πιο δυνατή. Είναι κρίμα για τεράστιες προσωπικότητες όπως ο Ντέιβιντ Μπλατ και ο Ρικ Πιτίνο οι οποίοι θα μπουν στο Hall Of Fame να βιώνουν αυτήν την κατάσταση. Είναι ντροπιαστικό. Είναι ντροπιαστικό για τους αθλητές που αφήνουν τις οικογένειές τους να μην μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους. Δεν συμβαίνει πουθενά αλλού. Οι ιδιοκτήτες πρέπει να σεβαστούν περισσότερο το Πρωτάθλημα, να σεβαστεί περισσότερο ο ένας τον άλλον και γενικώς τον αντίπαλό του».
gazzetta.gr
loading...
Δεν υπάρχουν σχόλια: