Ανάβει πυρκαγιές ρεπόρτερ του ΠΑΟΚ - «Έτσι θα τιμωρήσουμε τον Ολυμπιακό στην Τούμπα»!
Στην εξαετία Σαββίδη στον ΠΑΟΚ, πάμπολλες επιλογές και αποφάσεις του αμφισβητήθηκαν και μάλιστα έντονα. Στην επιλογή της ιδιοκτησίας της ΠΑΕ ΠΑΟΚ να αναγερθεί το νέο γήπεδο, πάνω στα χαλάσματα, τα χνάρια και την "ενέργεια" του παλιού, δε μπορώ καν να υπολογίσω πόσο αμελητέο νούμερο συμπληρώνουν οι διαφωνούντες: η Τούμπα, σχεδόν 60 χρόνια τώρα, έγινε πολλά περισσότερα από ένα γήπεδο. Είναι η συναισθηματική μήτρα του ΠΑΟΚ, τόπος... παραφυσικής δραστηριότητας και λίκνο όλων των ασπρόμαυρων ονείρων. Χώρια που μοιάζει με "μάνα" πια, όσων γεννήθηκαν μετά τα τσιμέντα της και ανδρώθηκαν πάνω τους.
Δεν είναι εύκολο να μεταφερθεί με συμβατική περιγραφή ένα φαινόμενο, που γίνεται αντιληπτό για όποιον το βιώνει, με τα περισσότερα από τα διαθέσιμα αισθητήριά του. Αυτή είναι μια εκ των προτέρων καταδικασμένη απόπειρα, να κουβαληθεί με λέξεις, κάτι από το αποτύπωμα της "ανάσας" της Τούμπας. Το καλύτερο που μπορεί κανείς να προσδοκά, είναι όποιος έχει πάρει μέρος στη... μυσταγωγία, να βοηθηθεί να ανακαλέσει το αληθινό, γιατί όποιος δεν το έχει ζήσει, δύσκολο να πάρει "μεζέ" από δω.
Η Τούμπα λοιπόν, μόλις ανοίξουν οι θύρες της, παίρνει ζωή. Είναι ένας σπάνιος αγωγός διάθεσης, που μετατρέπει τη φωνή σε βουητό και την οργή σε κατακλυσμό, αλλά που με ούριο άνεμο μέσα στις ψυχές όσων τη γεμίσουν, γίνεται η πιο καλοτάξιδη θάλασσα. Είναι επιταχυντής ενέργειας και πολλαπλασιαστής δυνάμεων. Είναι βουνό για να γλιστρήσεις μια όμορφη διαδρομή του προς τα κάτω, μέχρι να καταλάβεις ότι σε πάει σε γκρεμό... Είναι κορυφή ψηλή – για κατάκτηση μόνο από αετούς.
Η Τούμπα είναι ο μεγαλύτερος προτζέκτορας συναισθηματικών δυνάμεων σε τρεις διαστάσεις που γνωρίζω. Που μπορεί με τον παλμό της να σε πιάσει απ' το στομάχι και να σε ταρακουνά όπως αν καθόσουν πάνω στα μπάσα του μεγαλύτερο ηχείου που φαντάζεσαι. Που μπορεί όταν σταματήσεις το χοροπηδητό, να είσαι κανά χιλιόμετρο μακριά απ' την καρέκλα σου. Που τραγουδά ή ξεκουφαίνει και παρασύρει και παρασύρεται και σε εξαναγκάζει να συμμετέχεις ή να συνθλιβείς.
Σ' αυτό το ματς με τον Ολυμπιακό, οι καρέκλες που θα γεμίσουν, πρέπει να αφουγκραστούν την Τούμπα και να την βοηθήσουν. Διασκεδάζοντας την αποκαθήλωση του καρνάβαλου, το ξεγύμνωμα του "βασιλιά", αλλά επιτρέποντας να παιχτεί αδιάλειπτα ποδόσφαιρο. Στο χορτάρι ο ΠΑΟΚ θα κάνει όλα όσα χρειάζεται, για να ανοίξει ο δρόμος ακόμη καλύτερα, προς όσα προσδοκούν τα τσιμέντα της Τούμπας εδώ και 33 χρόνια.
Στην τελευταία σεζόν της παλιάς Τούμπας, που ξεκίνησε να παίζει τα ματς "μόνη της", χωρίς εμάς, της αρμόζει να πρωταγωνιστήσει στολισμένη και γιορτινή, να περιγελάσει όσους παίζουν με τη νοημοσύνη όλων των φιλάθλων εδώ και χρόνια, αλλά... να μη τους δώσει και πολλή σημασία. Να μπορεί να ξαναγεμίσει με την ΑΕΚ. Ας του επιτρέψουμε απλώς να... καεί από την ανάσα της Τούμπας.
Χωρίς υπερβολές, χωρίς κουταμάρες, χωρίς πυρσούς (κι ας είναι όμορφοι...). Να μείνει ο δρόμος ορθάνοιχτος για να μπει στα θεμέλια του νέου γηπέδου, βαρύ μέταλλο. Και να ζήσουν μέχρις εκεί όλοι κάθε στιγμή, κάθε φάση, κάθε γκολ. Ο Ολυμπιακός είναι άλλοι τρεις πόντοι. Την Κυριακή δεν έρχεται για "τιμωρηθεί" για όσα έκανε επί δεκαετίες. Αυτό θα γίνεται όσα χρόνια θα είναι υποχρεωμένος να εκπαιδεύεται στον ανταγωνισμό...
Υγ. Η επίθεση στον Ουάρντα δείχνει πως το εξωθεσμικό παρακράτος, δε γκρεμίζεται απλώς επειδή αλλάζει το θεσμικό. Είναι θέμα διωκτικών αρχών.
Υγ. 2 Κι ένα ενθύμιο από μια περιγραφή, παρέα με το Γιώργο Κουβεντίδη, για το ράδιο Θεσσαλονίκη. Για το... γούρι!
sdna
loading...
Δεν υπάρχουν σχόλια: