«Παίκτες που έχουν αράξει και διευθυντές-κουμανταδόροι - Επισφαλής ο Τάκης, «απάτη» ο Καρσελά!»
Μπορεί να στενοχωρεί, να πικραίνει, να μελαγχολεί, γιατί ο Ολυμπιακός για αλλού τράβαγε χρόνο με το χρόνο στην Ευρώπη, αλλού πήγε πέρυσι κι αλλού… του βγήκε φέτος, ξεστρατίζοντας από όνειρα και προσδοκίες, ωστόσο στο «Ζοζέ Αλβαλάδε» - μπορείς να το πεις (και να το δεις) και έτσι! - ο ψυχοβγάλτης τελείωσε.
Σαν να βγήκε και η τελευταία ανάσα από ένα κατά-ταλαιπωρημένο σώμα, που από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο παιχνίδι που (υποτίθεται ότι) έπαιξε τα αγωνιστικά-βαθμολογικά ρέστα της η ομάδα για τη διάσωση της ευρωπαϊκής χρονιάς, καταπονείται και αιμορραγεί ως την ύστατη πνοή.
Αυτή είναι η μαύρη αλήθεια. Το μαρτύριο έληξε στη Λισαβόνα. Αυτός ο φετινός Ολυμπιακός, μια καρικατούρα της ευρωπαϊκής υπόστασης του, αυτής που σμίλεψε με πολύ κόπο, προγραμματισμό, σχεδιασμό, επενδύσεις και αρκετές μεγάλες ή τεράστιες νίκες (η Μπάγερν και η Παρί Σ. Ζ. δεν δεινοπάθησαν στο Φάληρο, πολλοί άλλοι του εύρους τους, γονάτισαν, προσκύνησαν) ειδικά την τελευταία δεκαετία, δεν άξιζε, δεν μπορούσε και δεν γινόταν, όχι την Σπόρτινγκ να αφήσει πίσω του, αλλά αμφιβάλλω ακόμα και για τους άλλους «ομοίους» του, πτωχούς συγγενείς των γκρουπ, την Μπενφίκα, Άντερλεχτ, Φέγενορντ, Μάριμπορ, Καραμπάχ.
Πάντως, σίγουρα, από τα λιοντάρια του Ζεσούς, οι πρωταθλητές Ελλάδας ήταν υποδεέστεροι. Μια και δυο, μην πω, σκάλες, πίσω σε ατομική τεχνική, ομαδική συνεργασία-λειτουργία και γρηγοράδα, ταχύτητα. Όχι μόνο στα… σπριντ βεβαίως, μα σε όλα. Σε κίνηση και σκέψη.
Φέτος δεν χωρούσαν δύο καρπούζια
Ένας τίμιος, απλός συνδαιτυμόνας της απαστράπτουσας παρέας της διοργάνωσης ήταν ο φετινός Ολυμπιακός και επειδή από το αγκάθι βγαίνει ρόδο και δίχως την ελάχιστη πρόθεση να χρυσώσω το τεράστιο χάπι που δεν καταπίνεται, φράζει το λαιμό, ίσως να είναι και προτιμότερο που τελείωσε μια ώρα αρχύτερα ο εφιάλτης.
Με τον αλλοπρόσαλλο τρόπο που άρχισε και τα σκαμπανεβάσματα με τα οποία εξελίσσεται η σεζόν, ο Ολυμπιακός δεν θα είχε την πολυτέλεια να αναλωθεί σε πολλαπλά αγωνιστικά μέτωπα και προσανατολισμούς.
Όσο μάλιστα αμφισβητείται η κυριαρχία του στην Ελλάδα, καλύτερα θα είναι από τούδε και στο εξής που εκ των πραγμάτων ξανακλείνεται στο καβούκι του και σηκώνει συναγερμό στις κεραίες προσήλωσης του στο στόχο της διατήρησης των σκήπτρων του.
Δύο καρπούζια (τρία μαζί με το Κύπελλο και τον διπλό στόχο του νταμπλ) στην ίδια, τη φετινή «ματωμένη» μασχάλη των ερυθρολεύκων, δεν θα χωρούσαν.
Μεγάλη μερίδα του Τύπου και των Μέσων κοινωνικών δικτύωσης καταφέρονται εναντίον του προπονητή.
Ακούει τα σχολιανά του ο Λεμονής
Τα σχολιανά του, ακούει ο Τάκης από τον κόσμο, από το αγανακτισμένο (κλασικά απαιτητικό και αλλιώτικα συνηθισμένο) κοινό του Ολυμπιακού.
Με την αίσθηση και πληροφόρηση μου να διασταυρώνονται, ταυτόχρονα, στο συμπέρασμα, ότι και από πλευράς διοικούντων, ο Λεμονής δεν βρίθει πια, καμιάς τεράστιας αγκαλιάς.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο 57χρονος τεχνικός πασχίζει νυχθημερόν για να συμμαζέψει το συνονθύλευμα που παρέλαβε από τον Χάσι.
Ασχέτως αν κάποια στιγμή θα έχει (αν δεν έχει συμβεί ακόμα) κουράσει αυτή η απόδοση ευθυνών σε ένα και συγκεκριμένο πρόσωπο και θα πρέπει να επιμεριστούν και παραπέρα:
Σε ποδοσφαιριστές αναμφίβολα, αρκετούς μάλιστα που έχουν αράξει στα παχυλά τους συμβόλαια και κάνουν ταξιδάκια για αποθεραπείες ή κλονίζονται τα εσώψυχα τους από μια διάρρηξη στην οικία τους ή η δαπάνη των μεταγραφών τους είναι, όπως αποδεικνύεται στα γήπεδα, αντιστρόφως ανάλογη με τις δυνατότητες τους…
Σε πρώην γενικούς, τεχνικούς και αθλητικούς διευθυντάδες, που εναλλάσσονται σε θέσεις κουμανταδόρων και εισηγούνται μεταγραφές η πλειονότητα των οποίων πάει στράφι τα τελευταία χρόνια.
Στους 5-6 προπονητές που έχουν παρελάσει από τον ερυθρόλευκο πάγκο σε λιγότερο από δύο αγωνιστικές περιόδους.
Στη διοικητική διαχείριση και στον τομέα πολλών άστοχων ή ατυχών αποφάσεων στον προγραμματισμό και το σχεδιασμό μεγαλόπνοου και σταθερού πλάνου.
Από την καταχώρηση ευθυνών δεν εξαιρείται ασφαλώς ο τωρινός προπονητής. Στην πλατεία Αλεξάνδρας λέγεται ότι υπάρχει δυσφορία προς το πρόσωπο του, για τον κακή ψυχολογική προετοιμασία της ομάδας σε πολλά παιχνίδια.
Φοβική ομάδα, έχει δικαιολογίες ο Λεμονής
Ένα τέτοιο ήταν και το προτελευταίο ευρωπαϊκό της χρονιάς, στη Λισαβόνα. Είδαμε πάλι μια φοβική ομάδα, όπως στη Βαρκελώνη μετά την αποβολή του Πικέ ιδίως, όταν εξακολούθησε να… τρέμει και τη σκιά της και να μη λέει να ξεμυτίσει από τα όρια της περιοχής της, πιεζόταν δεν πιεζόταν.
Όπως στη Λεωφόρο, κόντρα σε έναν Παναθηναϊκό που… δεν έχει μαντήλι να κλάψει και περιμένει το οικονομικό μοιραίο που του χτυπάει την πόρτα να μπουκάρει ως τελικό αδιέξοδο στο σπιτικό του και να τον κατακερματίσει.
Έχει τις δικαιολογίες του, φυσικά, ο Τάκης, που και επιθετικά να ήθελε να παίξει, όχι με… μισό, αλλά με δύο και τρία «9άρια», δεν τα είχε το βράδυ της Τετάρτης.
Έχει ατού της ομάδας απογοητευτικά σαν τον Φορτούνη, ο οποίος σε ακόμα έναν αγώνα που η ομάδα τον είχε ανάγκη να τη σηκώσει στους ώμους του, εκείνος κρυβόταν μέχρι και από τον εαυτό του.
Έχει ατέλειωτες «ανορθογραφίες» από τον Χάσι, που θέλει άπλετο χρόνο να τις διορθώσει, μόνο που οι απαιτήσεις είναι τόσες και τέτοιες στον Ολυμπιακό, που ύστερα από όσα έχουν συμβεί, μοιραία το κεφάλι του θα το παίζει από εδώ και στο εξής.
Ο Λεμονής, αρχής γενομένης από το κυριακάτικο ματς στην Κέρκυρα – θα σφυρίζουν καλά οι διαιτητές; Είθε να μη γράφουμε τη Δευτέρα για τίποτα αίσχη γιατί ήδη πάρα πολλά έχουν ακουστεί… - τελεί υπό κρίση.
Δεν προβλέπω να φύγει γρήγορα, αλλά η θέση του δεν παύει να είναι επισφαλής. Θα κρίνεται διαρκώς. Και από μια στραβή μπορεί να του… στραβώσει.
Ήρθε όμως και η εποχή της κρίσης και για πολλούς παίκτες. Οι μισθοφόροι έχουν προδιαγεγραμμένη λήξη παρουσίας στους πρωταθλητές τον Ιούνιο.
Θα φορτωθούν όλοι τους (γιατί δεν είναι και λίγοι οι αποτυχημένοι πολυδιαφημισμένοι) σε ένα «μπάρκο» και θα φύγουν κακήν κακώς, έχουν δεν έχουν συμβόλαια. Πάντα υπάρχουν τρόποι και μοχλοί πίεσης.
Και θα αντικατασταθούν από άλλους που θα έχουν πρωτίστως επίγνωση που βρίσκονται, ποιος είναι και τι σημαίνει ο Ολυμπιακός, θα τιμούν το ψωμί και την προσωπικότητας τους, ιδιαίτερα όμως την ερυθρόλευκη φανέλα.
*** ΓΙΑ την «απάτη» τον Καρσελά
*** ΔΕΝ ΓΙΝΟΤΑΝ σε αυτό τον αγώνα να μην παίξει ο Μάριν. Μετά ρε συ Τάκη προκαλούνται με το δίκιο τους και παρεξηγήσεις με τους ποδοσφαιριστές.
*** ΑΜΑ ΦΥΓΕΙ, τον Μίτσελ τον έχουμε έτοιμο; Ερώτηση κάνω.
*sportdog.gr
loading...
Δεν υπάρχουν σχόλια: