Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά!
Είναι ένα παιχνίδι με 18 τελικές του ΠΑΟΚ έναντι 5 του Πανιωνίου. Είναι ένα παιχνίδι με 62% κατοχή του ΠΑΟΚ έναντι 38% του Πανιωνίου. Κι όμως, ο ΠΑΟΚ είναι αυτός που ισοφαρίζει στο 93΄.
Είναι ένα παιχνίδι που από το πρώτο λεπτό φαίνεται πως ο ΠΑΟΚ θα το ελέγξει. Και το κάνει.
Αργεί να πετύχει το γκολ, χρειάζεται ένα μεγάλο λάθος της άμυνας του Πανιωνίου για να κερδίσει το πέναλτι ο Κουλούρης, όμως πάει στα αποδυτήρια προηγούμενος.
Κι όμως ενώ έχει φέρει το παιχνίδι στα μέτρα του, δέχεται γκολ στη πρώτη φάση του δευτέρου ημιχρόνου και κάπου εκεί καταλαβαίνουμε όλοι πως τα παιδιά δεν το έχουν.
Όσο καλύτερος και να είναι ο ΠΑΟΚ, είναι τόσο φοβικός που και να μη θέλει ο αντίπαλος να μπει στο παιχνίδι, θα τον βάλει. Μία φορά κυκλοφόρησε ο Πανιώνιος λίγο γρήγορα την μπάλα και κουνήθηκε το δίχτυ. Και εσύ να πεις τι;
Ο ΠΑΟΚ βγάζει αντίδραση, όμως και πάλι το κάνει τόσο φοβικά που ξέρεις πως θα δοθούν τρεις τέσσερις φάσεις μέχρι το τέλος. Αν δεν σκοράρεις αντίο. Και ο ΠΑΟΚ καταφέρνει όχι μόνο να ξοδέψει τον χρόνο του χάνοντας αυτές τις τρεις τέσσερις ευκαιρίες, αλλά δέχεται και γκολ. Μην μπορώντας να αντιδράσει σε κόντρα επίθεση δύο ημερών.
Σε όλο αυτό το σκηνικό, ο Λουτσέσκου βάζει το λιθαράκι του. Δεν θα είχα καμία ένσταση αν δεν επέλεξε να το γυρίσει σε 4-4-2.
Ενώ έχει βάλει τον Πέλκα αντί του αόρατου Μακ, ενώ ο ΠΑΟΚ αρχίζει να κάνει φάσεις παίζοντας μονίμως στο μισό του Πανιωνίου, βγάζει χαφ για να βάλει τον Πρίγιοβιτς και δίνει χώρο στον Πανιώνιο να πάρει ανάσες. Και βέβαια να βάλει γκολ.
Το ότι το έκανε με τον Ατρόμητο και του βγήκε, δεν σημαίνει πως ήταν και σωστό. Είναι το διάστημα που ο ΠΑΟΚ δεν αλλάζει μισή πάσα στο γήπεδο. Δεν το έχει η ομάδα το 4-4-2 και το ξέρουμε από το καλοκαίρι. Λάθος του Λουτσέσκου που κάνει κάτι μη ορθολογικό σε ώρα που η μπάλα καίει και το κάθε χαμένο λεπτό βαραίνει τις κινήσεις των παικτών του. Και απορώ πως κάνει ένα τόσο μεγάλο λάθος.
Ο ΠΑΟΚ σκέφτεται να κλείσει τους παίκτες στο ξενοδοχείο. Το έκανε πέρυσι και του βγήκε παίζοντας πάντα βέβαια με αδύναμους αντιπάλους εκείνη την περίοδο. Για μένα προσωπικά άλλος είναι ο τρόπος διαχείρισης.
Σε πρώτη φάση εξαφανίζεις αυτούς που δεν μπορούν ή δεν έχουν την διάθεση. Κρατάς αυτούς που τα δίνουν όλα και χτίζεις ομάδα πάνω σε αυτούς. Όποιος νομίζει πως πάει εκδρομή στην Αθήνα και όχι για να δώσει μία μάχη, μπορεί να φέρει κάποια πρόταση και να αποχωρήσει.
Από εκεί και πέρα, είναι σαφές πως το γκρουπ δεν εμπνέεται από το ίδιο το κλαμπ. Το έχουμε πει δεκάδες φορές πως δεν υπάρχουν άνθρωποι να σταθούν δίπλα στην ομάδα. Όσο θα παλεύουν άλλοι που δεν είναι δουλειά τους να φτιάξουν ένα σοβαρό γκρουπ, θα πετυχαίνουν μία τρύπα στο νερό. Καταλαβαίνω πως το μέγεθος του προβλήματος δεν είναι εύκολο να γίνει εύκολα αντιληπτό, αλλά είναι τεράστιο.
Τέλος για τα επεισόδια στην Ομόνοια, τα πράγματα είναι απλά. Τα παιδιά μας ήταν γύρω από τον σύνδεσμο, πέρασε η πορεία για την γιορτή των Μωαμεθανών, κάποιοι Πακιστανοί τους είδαν με μαύρα και νόμιζαν πως ήταν Χρυσαυγίτες και επιχείρησαν να επιτεθούν. Ήταν μία κακή τους εκτίμηση, την οποία και πλήρωσαν όπως όλοι πληρώνουμε τις κακές μας εκτιμήσεις και ένα περιστατικό συγκυριακό που δεν χρειάζεται να δοθεί ιδιαίτερη έμφαση. Συμβαίνουν αυτά...
sdna
loading...
Δεν υπάρχουν σχόλια: