Ads Top

Δημοσθένης Καρμοίρης: Χωρίς ερυθρόλευκη ψυχή πας στα τσακίδια!


Ούτε οι οργανωμένοι του Ολυμπιακού δεν εθελοτυφλούν για να «κάτσουν» πάνω στην κλοπή του πέναλτι στον Καρσελά που «κατάπιε» σαν χαπάκι, μονοκοπανιά και χωρίς νερό μάλιστα, ο Παπαπέτρου.




Ή στις ευκαιρίες του τελευταίου 15άλεπτου, στις οποίες αναφέρθηκε με τη λήξη του ματς ο Λεμονής, εννοώντας τις φάσεις-μαρς για γκολ, του Ανσαριφάρντ, του Εμενίκε (πώς το χάνει ο άνθρωπος και… να θέλεις δεν την σερβίρεις εκεί που είσαι στην αγκαλιά του Βλαχοδήμου!) και στην αναμπουμπούλα με Καρσελά και Σισέ, που ως διά… μαγείας το «καλό τζίνι» του Παναθηναϊκού βγαίνει μέσα από το λυχνάρι του τερματοφύλακα και τον λυτρώνει, τη μια λίγο πριν και «στα καπάκια» επί της γραμμής της εστίας.

Γιατί αν καταπιαστείς με τέτοια ανάγνωση του – ο Θεός να το κάνει… - ντέρμπι, θα έχεις αφήσει στην άκρη την ελληνική και θα έχεις πιάσει την αραβική, διαβάζοντας ανάποδα τις προτάσεις.

Μα ούτε η θύρα 7 είπαμε δεν το έκανε! Και δεν θυμάμαι ποτέ άλλοτε στα 40 και πλέον χρόνια που κάτι σκαμπάζω από μπάλα και ζώντας τον Ολυμπιακό από μέσα και απέξω, τέτοια απαξίωση, τόση απόρριψη στην ομάδα από τον σκληρό πυρήνα της ερυθρόλευκης εξέδρας! Π-Ο-Τ-Ε!



Τέτοιοι που είναι, τέτοια συμπεριφορά τους αξίζει. Κανένα ελαφρυντικό, καμία δικαιολογία, ούτε η ελάχιστη άφεση αμαρτιών.

Κατάφεραν την πράσινη νεκρανάσταση, μέσω μιας απλόχερης, ευγενούς χορηγίας τους!

Του πανεριού

Δεν μειώνω τον Παναθηναϊκό. Μην αρπαχτείτε τώρα οι πράσινοι που διαβάζετε. Οι ίδιοι το γνωρίζετε καλύτερα από τον καθένα, ότι:

Μια ομάδα που δεν έχει στον ήλιο μοίρα,

Με παίκτες που επίσης εσείς οι ίδιοι, οι φίλοι του τριφυλλιού, φέρνετε βόλτα τα μεσημέρια και τις νύχτες τα ραδιόφωνα και λέτε ότι πολλοί από δαύτους (αγορασμένους απ’ το… πανέρι)  που πατάνε τώρα το χορτάρι της Λεωφόρου, ο Δομάζος, ο Οικονομόπουλος, ο Καμάρας,  ο Ελευθεράκης, ο Αντωνιάδης, τα μέλη εκείνης της χρυσής εποχής του Γουέμπλεϊ ή και δεκαετίες μετέπειτα, ο Ρότσα και ο Σαραβάκος και ο Βαζέχα, δεν θα τους… επέτρεπαν ούτε απέξω από το γήπεδο να περνάνε,

Αυτή η ομάδα του σχεδόν «τίποτα», μόνη και έρημη διοικητικά και ιδιοκτησιακά, που κάνει μίνι άθλο ανατρέποντας το σκορ στο Κύπελλο ώσπου να «δαμάσει» την αντίσταση της Αναγέννησης Καρδίτσας,

Αυτή η ομάδα, η αφημένη στην τύχη της, που μαζεύει τα κομμάτια της… έκοψε κομμάτια τον Ολυμπιακό των δεκάδων εκατομμυρίων, που στα ¾ του ντέρμπι ούτε ήξερε γιατί υπήρχε στον αγωνιστικό χώρο.

Άσε που δεν υπήρχε, κάτι φαντάσματα με ερυθρόλευκες στολές κυκλοφορούσαν σαν… άδικες κατάρες, άσκοπα και ακατανόητα.

Ήθελα να ήξερα, ο Τάκης τι σόι προετοιμασία έκανε στην ομάδα για αυτό το παιχνίδι. Αυτό των ειδικότατων συνθηκών παιχνίδι. Το οποίο και βαθμολογική σημασία να μην είχε για τους πρωταθλητές, απλά φιλικό να ήταν, στο… τάβλι και το πινγκ πονγκ, όχι στο ποδόσφαιρο, το λαοφιλέστερο άθλημα, επιβάλλεται να το κερδίσεις.

Να το πάρεις, να δώσεις συνέχεια στη νίκη σου στο προ 6 ημερών ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ, να αρχίσεις να φτιάχνεσαι και εσύ ο ίδιος επιτέλους σαν ομάδα, υπενθυμίζοντας προς πάσα κατεύθυνση ποιος είναι το αφεντικό στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Πάει και το… πατρόν

Άνθρακες ο θησαυρός. Τίποτα από όλα αυτά. Ο Ολυμπιακός το έχασε το ντέρμπι, του τσαλακώθηκε το γόητρο από τον αιώνιο αντίπαλο του, που μας υπενθύμισε ότι τα ράσα δεν κάνουν τον παππά και τα λεφτά πολλές φορές μόνο σε αλαζονικό νεοπλουτισμό μπορεί να σε οδηγήσουν παρά στο ρεαλισμό και την κυνική πραγματικότητα, πέταξε στα σκουπίδια τη νίκη της περασμένης Κυριακής σε βάρος του ΠΑΟΚ και θα κάτσει τώρα πάλι να περιμένει «δώρα» από τρίτους, μπας και μπορέσει να ξαναβρεθεί σε ισχυρή τροχιά τίτλου.

Το κακό για τους ερυθρόλευκους είναι ότι βγήκε και ο Οκτώβρης, μπαίνουμε στο χειμώνα και εξακολουθούν να παρουσιάζουν κάτι σαν – ή από – ομάδα.

Δεύτερο ματς πήγε ο προπονητής να καθιερώσει επιτέλους ένα βασικό κορμό, μια ραχοκοκαλιά, μια βάση συνόλου, ένα «πατρόν 11άδας» να πατάει επάνω και να σχεδιάζει τα υπόλοιπα και από το δόξα σοι ο Θεός, άντε πάλι, ξανά μανά, στο βοήθα Παναγία μου!

Όχι, δεν θα πέσω πάνω στον Λεμονή να τον φάω κι εγώ όπως έχουν κάνει πολλοί άλλοι όλο το σαββατόβραδο στα social media. Ο προπονητής είναι πάντα η εύκολη (καταδικαστέα) φιγούρα ενός αγώνα και των αποδυτηρίων. Όταν κιόλας πρόκειται για περίπτωση ξαναζεσταμένου φαγητού.

Έχει τις ευθύνες του. Όχι στη συγκρότηση της ενδεκάδας. Εκεί βάδισε ορθολογικά. Σε αρκετά όμως άλλα. Όπως:

Στην υπερβολικά φοβική διάθεση την οποία εμφύσησε στους ποδοσφαιριστές για να παίξουν στη Λεωφόρο απέναντι σε έναν «μικρό» αγωνιστικά ΠΑΟ, που αν τον ρώταγες πριν τη σέντρα πώς θα του φαινόταν μια ισοπαλία με τον Ολυμπιακό… θα έκανε και… τούμπες!

Είναι η δεύτερη φορά μετά το «Καμπ Νου» που ο Τάκης παρέταξε υπέρ το δέον αμυντικά και ευθυνόφοβα, με παθητική ροπή για να μην πω διάθεση. Θυμάστε που τα λέγαμε ότι μετά την αποβολή του Πικέ είχε ένα ολόκληρο ημίχρονο να ξεμυτίσει από το καβούκι του και δεν το έκανε. Και τι κατόρθωσε; Τρία έφαγε. Αλλιώς δηλαδή πόσα θα του έβαζαν οι Καταλανοί που τους έβλεπες, ήταν σε ρυθμούς προπόνησης.

Με τον Παναθηναϊκό τώρα πάλι, τι κατάφερε; Να είναι εξαφανισμένη η ομάδα για 70 λεπτά και όταν βγήκε μπροστά να ζητήσει την ισοφάριση, τόσο δύσκολος ήταν ο Παναθηναϊκός, που έκανε τρεις κλασικές ευκαιρίες για γκολ και δεν πήρε και ένα πέναλτι.

Στο κοουτσάρισμα του. Βαθμός σχεδόν ΜΗΔΕΝ! Οτζίτζα και Πάρντο… εξαφανιζόλ από το 1ο λεπτό, τους άλλαξε καθυστερημένα. Ο Ανδρούτσος επίσης, φάνηκε σύντομα ότι δεν ήταν απαραίτητος στην πτέρυγα όπως με τον ΠΑΟΚ γιατί ο Κουλιμπαλί δεν είναι Μάτος και αυτό δεν θέλει ιδιαίτερες επεξηγήσεις. Καμία σχέση τα over lap, η ποιότητα και η επιθετική επικινδυνότητα του ενός με τον άλλο.

Μπα, ύπνος στον πάγκο! Το αποτέλεσμα ήταν να παίζει ο Ολυμπιακός 70 λεπτά χωρίς άκρα. Με αναξιοποίητα «φτερά».

Επιθετικά μετά, στην κορυφή της γραμμής κρούσης. Λίγος ο Εμενίκε. Τον «κατάπιναν» με ευκολία τα στόπερ του γηπεδούχου. Άργησε να τον σαπορτάρει με τον Καρίμ.

Άργησε χαρακτηριστικά να κάνει τις κινήσεις του από τον πάγκο. Λες και είχε αποκοιμηθεί και τον ξύπνησε ένας κρύος κουβάς νερό από το γκολ του Βιγιαφάνιες. Μετά ήταν αργά. Έχασε σχεδόν  ολόκληρο το ντέρμπι.

Όταν ο Φορτούνης και ο Οτζίτζα βιδώθηκαν από τους αντιπάλους τους, ο Ολυμπιακός έχασε το κέντρο και είχε ανάγκη από δημιουργική αναπλήρωση, πού ήταν η λύση του Μάριν; Στο… σπίτι της. Ο Γερμανός είχε αποκλειστεί της αποστολής την Παρασκευή…

Παίκτες… ο Θρύλος δεν πεθαίνει

Αυτές οι παλινωδίες του Λεμονή. Τα «εγκλήματα» του Χάσι επίσης, κουραστήκαμε να τα επισημαίνουμε. Και δεν γίνεται και να τα αφήσουμε πίσω μας γιατί όλο μπροστά είναι. Τα λούζεται παρατεταμένα ο Ολυμπιακός. Σαν αρρώστια που δεν γιατρεύεται.

Αλλά και οι παίκτες; Εκτός από τους Οτζίτζα, Πάρντο, Εμενίκε, τους τρεις αρνητικούς των… αρνητικών του Ολυμπιακού, ο Φορτούνης τι έκανε; Πού ήταν και αυτός;

Πού είναι η ποιότητα όλης αυτής της φετινής καραβιάς παικτών που ήρθαν;

Πού ήταν όλο αυτόν τον καιρό, που ήταν και στο τρίτο (δύο ήδη χαμένα) ντέρμπι της σεζόν;

Σε ένα ακόμα κομβικό ματς για τον Ολυμπιακό πού πήγαν οι προσωπικότητες των ακριβοπληρωμένων παικτών του; Υπάρχουν;

Οι προσωπικότητες υπάρχουν;

Γι’ αυτό η θύρα 7 τους τα είπε χύμα και τσουβαλάτα:

Α-Ν-Υ-Π-Α-Ρ-Κ-Τ-Ο-Ι!

Εδώ είναι τώρα πια που επιβάλλεται η διοικητική παρέμβαση. Όποιος δεν μπορεί να μαζέψει τα κουβαδάκια του και να τρέξει σε άλλη παραλία.

Μεταμόσχευση ερυθρόλευκης ψυχής, πώς να το κάνουμε, δεν γίνεται! Ή την έχεις και κάποια στιγμή, έστω και με το «άγριο», τη βγάζεις ή δεν την έχεις και πας… στα τσακίδια. Το σπίτι σου απλά… last year!

sportdog
Ακολουθήστε το Live-sports365.com στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
loading...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Από το Blogger.