Καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς…
Αν ήταν μια απλή νίκη επί του Ολυμπιακού με 1-0 ώς συνήθως ή ακόμη και 2-0 όπως παλιά στη Φιλαδέλφεια δεν θα έλεγε κάτι ιδιαίτερο. Οι 5 βαθμοί μπροστά θα ήταν σούπερ αλλά το να νικάει η ΑΕΚ τον Ολυμπιακό με Μελισσανίδη είναι το συνηθισμένο σενάριο. Τρεις σεζόν σερί νίκες εντός έδρας επί του Ολυμπιακού έχει να κάνει η ΑΕΚ από την τριετία 96-99 όταν ο Ολυμπιακός είχε προπονητή τον Μπάγεβιτς και έχανε όχι από την Δεκελείας αλλά μόλις ξεκίναγε το πούλμαν από του Ρέντη. Ρουτίνα έχει γίνει.
Τρεις νίκες σε τρεις σεζόν, νίκη σε τελικό κυπέλλου και αποκλεισμός σε ημιτελικό με διπλό στο Καραϊσκάκη και… σαδιστική ρεβάνς στο ΟΑΚΑ, εκεί που όπως και να έρθουν το σίγουρο είναι ένα. Φεύγουν σκυφτοί. Χθες θα ήταν λοιπόν απλά άλλη μια νίκη και το παιχνίδι με την Αούστρια θα ήταν ήδη στο επίκεντρο. Σημαντικό να είσαι πέντε βαθμούς από τον Ολυμπιακό την πέμπτη αγωνιστική αλλά ακόμη πιο σημαντικό να έχεις την Πέμπτη λίγο πριν τα μεσάνυχτα 6 πόντους στον όμιλο και οι δύο βασικοί σου ανταγωνιστές… μηδέν.
Ο τρόπος όμως που ήρθε αυτή η νίκη είναι που την κάνει τόσο ξεχωριστή. Ήταν μια υπέροχη βραδιά που τα πραγματικά της αποτελέσματα μάλλον δεν μπορούμε ακόμη να τα συνειδητοποιήσουμε… Ο Ολυμπιακός έχασε με ένα τρόπο ταπεινωτικό που δείχνει αδυναμία σε όλα τα επίπεδα σε σχέση με αυτό που το παρακράτος του ποδοσφαίρου είχε πείσει ακόμη και νορμάλ ανθρώπους ότι είναι δύναμη ενώ στην πραγματικότητα ήταν εγκληματικές πράξεις. Γιατί άλλες φορές ακόμη κι αν η ομάδα δεν μπορούσε να διαχειριστεί το υπέρ της 0-2 που ήρθε με καθαρό τρόπο θα το έκανε ο… διαιτητής.
Θυμάμαι για παράδειγμα έναν αγώνα στο Ηράκλειο Κρήτης, ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος, προηγήθηκε 0-2, ο Τσάρτας μείωσε με φάουλ και απίστευτη γκάφα του Ελευθερόπουλου, το παιχνίδι από το πουθενά άναψε αλλά εκεί υπήρχε… Χέλης. Και το κλείδωσε μαζί με τους επόπτες του. Έτσι μίλαγε η καρδιά του πρωταθλητή. Τώρα μιλάει η καρδιά του… καρπαζοεισπράκτορα. Και αντί για τους τρεις βαθμούς με κάθε τρόπο μένουν κάτι άρθρα σαν κι αυτό του Γαύρου με τα… 18 λάθη του Σιδηρόπουλου σε βάρος του Ολυμπιακού!
Ολα έχουν την πλάκα τους αλλά το κορυφαίο που πραγματικά πρέπει να έχεις διεστραμμένη φαντασία για να το σκεφτείς είναι το εξής: “87': Δεν έδωσε κίτρινη κάρτα στον Αραούχο για την κλωτσιά που έριξε στον Ένγκελς στον αστράγαλο. Πόσο αρρωστημένη φαντασία πρέπει να έχεις για να απαιτείς να δεχτεί κίτρινη κάρτα ένας παίκτης επειδή πήγε να βάλει γκολ; Είναι η φάση που ο Σέρχιο μπαίνει στην περιοχή μετά το πλάγιο και πάνω στο σουτ τον προλαβαίνει ο Βέλγος με προβολή και ο Αραούχο αντί για την μπάλα βρίσκει το πόδι του. Αυτό πριν όχι πολύ καιρό θα ήταν κάρτα με τους “κανονισμούς” που 20 χρόνια έκαναν το άσπρο μαύρο για τον Ολυμπιακό που έλεγε κι ο Σπάθας… Τώρα είναι απλά ένας ακόμη λόγος για να γελάς.
Για το ματς έχουν γραφτεί και ειπωθεί τα πάντα. Αυτό που θα έλεγα ότι χρειάζεται τώρα είναι απαραίτητα να συνεχίσει η ομάδα σεμνά και με σεβασμό σε όλους και ιδίως στον Ολυμπιακό που είναι πάντα ο μεγάλος αντίπαλος, αλλάζει προπονητή και έχει υλικό για να χτυπήσει πολύ δυνατά το πρωτάθλημα που έχει ακόμη 25 αγωνιστικές! Δεν έχει αρχίσει καν δηλαδή.
Σεβασμό δεν είχε δείξει πριν μερικά χρόνια ο Βαγγέλης Μαρινάκης. Τότε που ο Δέλλας έκανε… χαρακίρι σε ζωντανή σύνδεση και ένα μοιρασμένο ματς μέχρι το 60 τελείωσε 4-0. Είχε βγει τότε ο Βαγγέλης, που από τότε τον χάσαμε μετά από αγώνες Ολυμπιακού - ΑΕΚ και είχε πει πολλά και διάφορα. Με ειρωνεία χοντρή για τον Μελισσανίδη, για την ΑΕΚ που είχε πει ότι είναι ιστορική και όχι μεγάλη ομάδα και κάτι για ομάδα απάτη…
Από τότε έχουν γίνει 7 ματς ΑΕΚ - Ολυμπιακού. Η ΑΕΚ έχει πάρει τα πέντε (1-0, 2-1 τελικός, 1-0, 2-1 στο Φάληρο και 3-2 χθες) και η ομάδα του Μαρινάκη που είναι μεγάλη κι όχι απλά ιστορική και δεν είναι ομάδα απάτη έχει νικήσει 3-0 πέρυσι και μια νίκη σαν ήττα μέσα στο ΟΑΚΑ στην ρεβάνς του ημιτελικού. Μιλάμε για τον ορισμό του “καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς”…
Και εκτός από τις απανωτές νίκες της ΑΕΚ στα ΑΕΚ - Ολυμπιακός ο Μελισσανίδης όπως πολύ καλά ξέρει ο Μαρινάκης του πήρε, μαζί με τον Σαββίδη, και το πιο πολύτιμο asset.
Την ΕΠΟ. Κι εκεί ειρωνεύονταν όταν η τότε αντιπολίτευση ξεκίνησε με τέσσερις Ενώσεις. Τέσσερις. Και δυο χρόνια μετά ο Ολυμπιακός έχει γίνει κόμμα… διαμαρτυρίας. Επειδή αντί για παρακράτος του ποδοσφαίρου που δούλευε για πάρτη του και για τις τσέπες των ιδιοκτητών του, υπάρχει μια διοίκηση και μια ΚΕΔ που προσπαθούν να παίζουν μπάλα για όλους. Θα τους δούμε. Αλλά μέχρι τώρα γίνεται ένα πρωτάθλημα διαφορετικό. Που όλοι χτυπάνε όλους εκτός από την… Λάρισα.
Από όλα αυτά πρέπει να πάρουμε παράδειγμα κι εμείς και να κρατήσουμε την μπάλα χαμηλά και με σεβασμό να προχωρήσουμε στο επόμενο παιχνίδι. Και μετά στο επόμενο. Μένουν πάρα πολλά ακόμη. Και κάτι τελευταίο. Ο Βαγγέλης όταν ένιωθε καβαλάρης είχε πιάσει στο στόμα του και τα παιδιά του κόσμου λέγοντας πως μόνο τα παιδιά που είναι Ολυμπιακοί πηγαίνουν χαρούμενα στο σχολείο. Σήμερα τα σχολεία κιτρίνισαν και δόξα τω Θεό από τότε που ξεκίνησε το ζευγάρι Μελισσανίδη - Μαρινάκη τα παιδιά των ΑΕΚτζήδων πάνε στο σχολείο χαρούμενα όταν παίζουν οι δυο ομάδες.
Όμως αυτό δεν λέει τίποτα. Και τα παιδιά των Ολυμπιακών και όλου του κόσμου πρέπει να πηγαίνουν στο σχολείο με χαρά. Και να είναι περήφανα για τους γονείς τους που σε καιρούς δύσκολους κάνουν τα πάντα για τα παιδιά τους. Οτι ομάδα κι αν τα έκαναν. ΑΕΚ, Ολυμπιακό, ΠΑΟ ή ΠΑΟΚ, Προοδευτική ή Αρη. Δεν πρέπει τα παιδιά να μαθαίνουν στη νίκη με κάθε τρόπο και τίμημα. Στη ζωή υπάρχει η νίκη, η ήττα, η ισοπαλία, η χαρά κι η λύπη. Και το ποδόσφαιρο είναι για να μας κάνει την ζωή ομορφότερη και ιδίως στα παιδιά μας που τα βλέπουν όλα μαγικά και τους παίκτες γίγαντες. Μην δηλητηριάζουμε και το μέλλον του…
*sdna.gr
loading...
Δεν υπάρχουν σχόλια: