Τα σπάει το άρθρο του Βέργη για Λάσμε και Παναθηναϊκό!
Πολύ σπουδαία ημέρα, στο σύνολό της, η 3η Φεβρουαρίου 2017 για τον Παναθηναϊκό. Αυτονόητο βεβαίως, αφού ο σύλλογος γιορτάζει τα γενέθλια από την ίδρυσή του, 109 χρόνια μεγάλης ιστορίας. Την ίδια ημέρα όμως με παράσημο στο πέτο, όπως αναλύσαμε πριν από λίγες ώρες στο sdna.gr, την απόφαση-σταθμό του Δημήτρη Γιαννακόπουλου να συναινέσει στην πρόταση του Αρη ώστε να διεξαχθεί ο τελικός του κυπέλλου Ελλάδος στο «Αλεξάνδρειο». Το «σβήσιμο» στα κεράκια ήρθε από τον Εξάστερο με την ΜΕΓΑΛΗ νίκη στην Πόλη, με 84-79 επί της Γαλατά. Διπλό (το τρίτο στη διοργάνωση) που έφερε τον Παναθηναϊκό στο 12-9 και αν συνυπολογίσουμε ότι ακολουθούν δύο παιχνίδια στο ΟΑΚΑ (με Μπάμπεργκ και Ούνικς) σαφέστατα μπορεί να οικοδομήσει ασφαλές καθεστώς παρουσίας του όχι μόνο στην 8αδα αλλά και σε καλό πλασάρισμα κοντά στην πρώτη 4αδα, η οποία δείχνει να έχει ξεχωρίσει (Ολυμπιακός, ΤΣΣΚΑ, Ρεάλ, Φενέρ, η σειρά μένει να δούμε ποια θα είναι στο τέλος).
Υπάρχουν ειδήμονες συνάδελφοι να σας αναλύσουν πως ο Παναθηναϊκός έφτασε στη σημαντική νίκη στην Πόλη. Θεωρώ όμως υποχρέωσή μου, επειδή έχω ασκήσει σκληρή αλλά δίκαιη κριτική στον Νικ Καλάθη να πω το εξής: Μπορεί ο Μάικ Τζέιμς (18 π.) και ο Τζέιμς Φελντέιν (15 π. με 5/6 τρίποντα) να θεωρούνται θεμέλιοι λίθοι της νίκης του Παναθηναϊκού, αλλά εκτιμώ ότι ο ομογενής γκαρντ έκανε την πιο ΣΥΝΕΤΗ και ώριμη εμφάνισή του τους τελευταίους δύο (βασανιστικούς για τον ίδιο) μήνες. Όχι επειδή σκόραρε 10 πόντους αλλά γιατί θύμισε… επιτέλους Καλάθη! Κυρίως γιατί ήταν πνευματικά εντός αγώνα. Πήρε τις πιο πολλές φορές σωστές αποφάσεις. Κι όταν έκανε λάθος, ε, είναι λογικό να υπάρχει αθλητικός ενθουσιασμός και εγωισμός.
Λάσμε για… πολλούς λόγους!
Πάμε, λοιπόν, παρακάτω. Αναστάτωσε όλο τον κόσμο, και την πιάτσα, πάλι το sdna.gr με την αποκάλυψή του ότι ο Παναθηναϊκός ετοιμάζει «μπάσιμο για τον Στεφάν Λάσμε» μετά τη δικαίωση της έφεσης του Γκαμπονέζου η οποία έβαλε τέλος στην ποινή που του είχε επιβληθεί. Δεν είναι μόνο ότι το θέμα έσπασε τα κοντέρ της αναγνωσιμότητας ούτε -το, επίσης, αναμενόμενο- πως αντιμετωπίστηκε από τους οπαδούς του Παναθηναϊκού με ενθουσιασμό. Είναι η εκτίμηση ότι σαφώς δεν πρόκειται για «κουβέντες του αέρα» αλλά για μία ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ την οποία θα δούμε άμεσα να εξελίσσεται. Εννοώ… αμεσότατα.
Το ερώτημα είναι ξεκάθαρο: Πρέπει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος να κάνει φέτος ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΥΠΕΡΒΑΣΗ στο μπάτζετ και να προσθέσει στο ρόστερ του Παναθηναϊκού τον Στεφάν Λάσμε; Και ως σοβαρό υποερώτημα: Πρέπει ο Τσάβι Πασκουάλ να ανάψει πράσινο φως για την απόκτηση του Γκαμπονέζου βάζοντας στην εξίσωση της ομάδας ΕΝΑΤΟ ξένο, δηλαδή δημιουργώντας ο ίδιος την υποχρέωση στον εαυτό του με την επιστροφή του Γκιστ να κόψει τρεις από τους υπάρχοντες για το ελληνικό πρωτάθλημα;
Για μένα η απάντηση είναι απλή. Δημοσιογραφικά, φυσικά, τοποθετούμαι, όχι… επιχειρηματικά ή προπονητικά. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να πει «ναι» στην επιστροφή του Λάσ-με… τρέλα και κορδέλα!
Προέχει η μπασκετική επιχειρηματολογία: Παίκτη με τα χαρακτηριστικά του Γκαμπονέζου ΔΕΝ διαθέτει ο Παναθηναϊκός. Ο Γιάννης Μπουρούσης (ούτε στην Πόλη ξεχώρισε) είναι ο «βαρύς» σέντερ ρακέτας, ο (πολυτεχνίτης) Σίνγκλεντον 4-5άρι που «σκοτώνει» και από μακριά, ο Γκιστ 4-5άρι «δυναμίτης».
Ο Λάσμε όμως είναι… τερματοφύλακας ρακέτας στην άμυνα και ιδανικός για πικ εν ρολ στην επίθεση. Από τα χέρια του Διαμαντίδη «απογειωνόταν» στην πρώτη του θητεία στον Παναθηναϊκό, ενώ στη ρακέτα του όρθωνε τοίχο σε κάθε αντίπαλο. Ετσι κέρδισε τίτλους και τις καρδιές των οπαδών του Εξάστερου, έτσι πήρε και το μεγάλο συμβόλαιο στην Τουρκία. Ο Λάσμε (και ο Γκιστ, με τον οποίο αποτέλεσαν φοβερό δίδυμο επί Πεδουλάκη) μπορούν να «αναγεννήσουν» και τον Καλάθη, παίζοντας πικ εν ρολ με τον τρόπο που εκείνοι γνωρίζουν και δύναται να υπερασπιστεί εξαιρετικά ο ομογενής γκαρντ.
Δεν ξέρουμε σε ποια ακριβώς αγωνιστική κατάσταση είναι ο Λάσμε, ο οποίος πέρυσι με την Γαλατά έκανε εξαιρετική σεζόν, όμως είναι τέτοια η σωματοδομή αλλά και η παρουσία του στο παιχνίδι (ως σέντερ) που εκτιμώ πως θα χρειαστεί πολύ λιγότερο χρόνο αγωνιστικής προσαρμογής απ΄ότι ο Τζεντίλε (που δεν «βλέπεται») για παράδειγμα. Γιατί θέμα συνολικής προσαρμογής του στο κλαμπ δεν υφίσταται όπως καταλαβαίνετε για ένα παίκτη που «γουστάρει» με χίλια Παναθηναϊκό (το ανέδειξε πρόσφατα με ανάρτηση στα social media, όχι τυχαία θεωρώ…) και τον γουστάρουν με χίλια οι Παναθηναϊκοί.
Πάμε παρακάτω: στο οικονομικό θέμα νομίζω ότι οι απαιτήσεις του Λάσμε δεν μπορεί, για 4-5 μήνες συμβολαίου να είναι υπερβολικοί. Καταλαβαίνει και ο ίδιος ότι στα 34 του και με μία ποινή που έφυγε πρόσφατα από την πλάτη δεν μπορεί να εγείρει τρελές απαιτήσεις. Με ένα λογικό ποσό ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος (που έχει δώσει έτσι κι αλλιώς πολλά λεφτά για το φετινό ρόστερ της ομάδας του) δεν θα έλεγε «όχι». Με ΒΑΣΙΚΗ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ βεβαίως, να δεχτεί ο Λάσμε να υπογράψει σχετικό όρο ο οποίος θα προφυλάσσει τον Παναθηναϊκό στην περίπτωση που επιδείξει δηλαδή εκ νέου παραβατική συμπεριφορά και βρεθεί θετικός σε έλεγχο ντόπινγκ. Σε αυτό δεν υπάρχει καμία συζήτηση έτσι κι αλλιώς από τον σύλλογο που δεν μπορεί να παίζει ρουλέτα αν κάποιος έχει ξεπεράσει ή όχι τους «δαίμονές» του.
Να δούμε όμως και το προπονητικό σκέλος, σε ό,τι αφορά τον «πονοκέφαλο» του Πασκουάλ. Αν δηλαδή ο Παναθηναϊκός πάρει τον Λάσμε, βρεθεί με εννέα ξένους στο πρωτάθλημα και αναγκαστεί ο Καταλανός να «κόψει» τρεις.
Ηδη έχουν αρχίσει οι… εύκολες προσεγγίσεις από τον κόσμο, του στυλ «κόβεις Νίκολς, Φελντέιν και Τζεντίλε αν δεν έχει συνέλθει». Αυτές όμως είναι κουβέντες… της παρέας.
Ο Τζεντίλε ήταν αλλού γι αλλού ΚΑΙ στην Πόλη, αλλά ο Φελντέιν «ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΕ» τη Γαλατά (Ο Νίκολς δεν βλέπω να την… γλιτώνει, έτσι κι αλλιώς).
Μόνο ο κόουτς Πασκουάλ μπορεί να δώσει ασφαλείς απαντήσεις. Θα αρκεστώ στο εξής: είναι πολύ καλύτερο για έναν προπονητή να έχει τη δυνατότητα επιλογής έξι υψηλού επιπέδου παικτών ανάμεσα σε εννέα, από το να μην έχει… επιλογές. Πόσο μάλλον για τη ρακέτα του Παναθηναϊκού η οποία δίχως τον Γκιστ «φωνάζει» ότι χρειάζεται «γέμισμα». Αρα μπορούμε να την φανταστούμε με Γκιστ, Λάσμε, Μπουρούση και Σίνγκλεντον;
Κλείνοντας θυμίζω την ατάκα που ορθά κυκλοφορούσε στο ρεπορτάζ του Παναθηναϊκού όταν υπήρξε η αρχική πληροφόρηση πως η Αρμάνι δίνει δανεικό τον Τζεντίλε.
«Όταν είναι ελεύθερος ο Τζεντίλε δε λες εύκολα όχι».
Όταν κυκλοφορεί ελεύθερος ο Λάσμε εκεί να δεις πόσο… δύσκολα λες «όχι» όταν είσαι Παναθηναϊκός.
Ειδικά όταν είσαι φάτσα με την υπέρβαση και έχεις διαγνώσει τις αδυναμίες σου…
sdna
loading...
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια: